Η Ελλάδα βρίσκεται μακρά από το μέσο όρο του ποσοστού ανακύκλωσης των αποβλήτων σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Παρόλο που οι χώρες της ΕΕ έχουν αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά ανακύκλωσής τους, τα τελευταία χρόνια η ταχύτητα αυτής της προόδου επιβραδύνεται.

Η σχετική ΚΥΑ που προσδιορίζει τις περιοχές προστασίας σε όλη τη χώρα υπεγράφη και τα αρμόδια υπουργεία έδωσαν στη δημοσιότητα τη σχετική λίστα.

Η χρηματοδότηση για αυτοδιοικητική δράση παραμένει περιορισμένη, περίπλοκη και διάσπαρτη, καθώς τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι, μεταξύ 2003 και 2022, λιγότερο από το 10 % της χρηματοδότησης για το κλίμα που παρέχουν τα παγκόσμια κονδύλια για το κλίμα δαπανήθηκε για τοπικές δράσεις.

Ένα παράγοντας στη πολιτική που επηρεάζει το εκλογικό σώμα είναι η εικόνα.Η εικόνα λοιπόν του κυρίου Μητσοτάκη περισσότερο κέρδισε το εκλογικό σώμα παρά έχασε. Και αν δεν κατάφερε- όπως πολλοί ισχυρίζονται- να κερδίσει το εκλογικό σώμα, τουλάχιστον κατάφερε να σπείρει την αμφιβολία. Είναι και αυτό κέρδος.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η αρνητική στάση της κυβέρνησης-κράτους απέναντι στους Ο.Τ.Α. Η συμπεριφορά της στάσης της Κυβέρνησης περισσότερο ομοιάζει με αυτή την στάση του Αττίλα, ακολουθώντας τη φιλοσοφία που λέει ότι ως αδύναμοι που είστε και όχι ως πραγματικοί εταίροι αν δεν συμμορφωθείτε θα σας πνίξω.

Παρακολουθώντας καθημερινά την ειδησεογραφία, πολλές φορές γίνομαι θεατής , γεγονότων που λαμβάνουν χώρα κάπου μακριά, καθώς μεταφέρονται δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων που είναι αντιμέτωποι είτε με τη φρίκη, είτε με την ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στα φαινόμενα της φύσης, όπως πλημμύρες, πυρκαγιές,

Η δύναμη της ενημέρωσης πλέον είναι η ανακρίβεια και οι ψευδείς ειδήσεις.

Δυσοίωνο διαφαίνεται το μέλλον όσον αφορά τις γεννήσεις των παιδιών στη χωρική επικράτεια της Ε.Ε. Και όπως είναι ευρέως γνωστό κοινωνία χωρίς παιδιά είναι κοινωνία νεκρή. Η υπογεννητικότητα ισοδυναμεί με το τέλος μιας χώρας.

Γιατί δεν επανεκλέγονται οι περισσότεροι εν΄ ενεργεία δήμαρχοι;

Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, αλλά ο κυριότερος είναι ότι δεν έκαναν την δουλειά τους.

Καλός ο αέρας που αλλάζει, ή δεν αλλάζει, αλλά υπάρχει και η ζώσα, ή πάσχουσα κοινωνία. Τα βασικά: καθαριότητα, δημόσιοι χώροι, αισθητική, τεχνολογίες, καινοτομία, πνευματικότητα κι όλα εκείνα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα ενός δημάρχου.

Τα κλισέ περί συντηρητικής ή προοδευτικής πόλης είναι μια βάναυση αφαίρεση και φτιάχνεται από παρωχημένες αντιλήψεις. Δεν μας νοιάζει αν ο εκάστοτε δήμαρχος έχει άποψη, αλλά κατά πόσο με διακριτικότητα απέναντι στις ποικίλες αντιλήψεις των πολιτών κάνει εκείνο που πρέπει, χωρίς να ανοίγει μέτωπα, αλλά βρίσκοντας οραματικές συγκλίνουσες συνιστώσες και δημιουργικούς κοινούς τόπους. Τον ψηφίζουμε για να κάνει αποτελεσματική εργασία σε βάθος πάνω στο σώμα υπαρκτού δήμου. Να λύσει ευφυώς καίρια προβλήματα καθημερινότητας, να εφαρμόζει νέες τεχνολογίες, να αξιοποιεί τους καλύτερους, να πασκίζει για έναν δήμο του μέλλοντος.

Όσο γοητευμένος είναι κάποιος με την ενασχόληση στα κοινά, τόσο απογοητευμένος νιώθει με τη τακτική της κεντρικής εξουσίας να αποθαρρύνει αφού εργαλειοποιεί τους δήμους κατά το δοκούν. Μετράμε ήδη τρία βασικά μεταρρυθμιστικά σχέδια μέσα σε μια εικοσαετία: τον Καποδίστρια, τον Καλλικράτη, τον Κλεισθένη και το νόμο 5043/2023.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης

Χημικός Μηχανικός

Πολλές σοβαρές αλλεπάλληλες αλλαγές, αλλά το κεντρικό σύστημα διοίκησης δεν επέτρεψε και εξακολουθεί να μην επιτρέπει στις Δημοτικές Υπηρεσίες και στους Δημάρχους να επικεντρώνονται στην επίλυση των ζωτικών προβλημάτων των περιοχών τους, να ασχολούνται με τις συνέπειες που φέρνουν στη δομή και στη λειτουργικότητα αυτών.
Το σημερινό μας σύστημα τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι ίσως το πιο αντιδημοκρατικό και αντιφιλελεύθερο σύστημα τοπικής αυτοδιοίκησης του δυτικού κόσμου. Το σύστημα αυτό συνεχίζει να αγνοεί βασικές αρχές της ελευθερίας της επιλογής ακόμη και σε συλλογικό επίπεδο. Η τοπική αυτοδιοίκηση στη χώρα μας μόνο αυτό δεν είναι, καθώς η βασική αποστολή της ­η παροχή τοπικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών ­ σχεδιάζεται και αποφασίζεται, κατά κανόνα, ερήμην της από την κεντρική κυβέρνηση.
Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην παροχή τοπικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών στη χώρα μας είναι, συνήθως, μόνο διαχειριστικός ή ανύπαρκτος.
Η κατασκευή, η συντήρηση, η καθαριότητα και ο φωτισμός των δρόμων, η αστυνομική και η πυροσβεστική προστασία, η αποκομιδή των σκουπιδιών, τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης των δρόμων, τα γυμναστήρια, τα γήπεδα και οι πισίνες, οι βιβλιοθήκες, οι πολιτιστικές και μορφωτικές εκδηλώσεις και ένα σωρό άλλα σπουδαία αγαθά και υπηρεσίες στη ζωή μας είναι παροχή τοπικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για την παροχή τοπικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, από κανέναν άλλον δημόσιο φορέα πέραν από αυτόν που εκπροσωπεί τους χρήστες των αγαθών αυτών, καθώς οι τελευταίοι είναι οι πλέον κατάλληλοι να γνωρίζουν οι ίδιοι τι θέλουν και πόσο είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για αυτό. Αντίθετα, όταν η κεντρική κυβέρνηση αναλαμβάνει την παροχή των τοπικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, θα τείνει να παρέχει τα ίδια για όλους και μάλιστα με πλημμελέστατους από τη φύση της μηχανισμούς ελέγχου της ποιότητας των υπηρεσιών αυτών.
Για να λειτουργήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση χρειάζεται τα εξής :
1. Αποκέντρωση και σαφής προσδιορισμός των αρμοδιοτήτων κάθε επιπέδου διοίκησης. Οι Δήμοι στο πλαίσιο αυτό θα μεταβληθούν σε βασικούς θεσμούς ανάπτυξης. Στόχος είναι το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, πέραν των κεντρικών εθνικής εμβέλειας έργων να υλοποιείται από τους Δήμους που προβλέπεται να συμμετέχουν ουσιαστικά στο γενικό δημόσιο σχεδιασμό.
2. Επαρκής και επακριβής κατανομή των πόρων και των αντίστοιχων επενδυτικών μέσων. Κάθε κυβέρνηση δημιουργεί μια γενιά παρακρατηθέντων πόρων. Πρέπει να ανοίξει αυτό το θέμα, όπως και να ρυθμιστούν απόλυτα τι ακριβώς οφείλουν στην Αυτοδιοίκηση και πώς κατανέμεται.
3. Βαθύς εκδημοκρατισμός της λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
4.Να υπάρχει βαθύς εξωραϊσμός του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Τώρα που είναι κοντά η επιλογή Δημάρχου, εύχομαι όλοι να εκπλαγούμε ευχάριστα από την «κρίση του σοφού λαού», ο οποίος καλείται να επιλέξει ικανότητες κι όχι ιδιότητες.

Οι ελληνικές συζητήσεις χαρακτηρίζονται από έλλειψη αληθινής ανάπτυξης, και έλλειψη ανοχής και ψυχραιμίας. Ήδη με την εμφάνιση της πρώτης διαφωνίας, ο συνομιλητής που διαφωνεί, αρνείται ολότελα τη σημασία του αντιπάλου.