Στην Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο της αυξανόμενης αδιαφορίας των πολιτών για την πολιτική. Το φαινόμενο αυτό συνδέεται άμεσα με τη ραγδαία διάλυση των πάλαι ποτέ κραταιών ιδεολογικών κοινοτήτων της Δεξιάς και της Αριστεράς, αφού στη κοινή λογική επικρατεί η κραταίωσα άποψη ότι όλοι ίδιοι είναι.

Η Ελλάδα διαθέτει επαρκή και αρκετά αυστηρή νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η νομοθεσία αυτή σε σημαντικό βαθμό δεν τηρείται.

«Για να προχωρείς μπροστά, πρέπει να ξέρεις να κοιτάς και πίσω» Στην Ελλάδα η αυτοδιοίκηση, δεν ήταν ποτέ αυτοκυβέρνηση, αλλά ένα σύστημα διαχείρισης των τοπικών υποθέσεων.

Όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Συνειρμικά μου έρχεται η σκέψη αυτή και δένει ακριβώς με αυτά που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Και στην προκειμένη περίπτωση, με την πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις μας τα τελευταία οχτώ χρόνια, δεν την πλήρωσαν μόνον τα βατράχια, αλλά ολόκληρος ο ελληνικός λαός.

«Δεν μπορεί να σταθεί όρθια μια πολιτεία της οποίας ποδοπατούνται οι νόμοι, οι θεσμοί», έλεγε ο Σωκράτης. Όταν το εκάστοτε κυβερνών κόμμα θεωρεί «λάφυρο» το κράτος με την ανάληψη της εξουσίας τότε αυτό το κράτος είναι καταδικασμένο να πεθάνει.

Η ελευθερία της έκφρασης του λόγου, κατοχυρώνεται στο άρθρο 14 παρ.1 του Συντάγματος. Η ελευθερία της εκφράσεως και της διαδόσεως της γνώμης αποτελεί μία από τις θεμελιώδεις ατομικές ελευθερίες του ανθρώπου διότι έτσι εκφράζεται ηανθρώπινη προσωπικότητα άμεσα και ο άνθρωπος νιώθει κατά μια έννοια ελεύθερος. Ως ατομικό δικαίωμα η ελευθερία έκφρασης και διάδοσης της γνώμης είναι δικαίωμα ανάπτυξης της ανθρώπινης προσωπικότητας.