Στην Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο της αυξανόμενης αδιαφορίας των πολιτών για την πολιτική. Το φαινόμενο αυτό συνδέεται άμεσα με τη ραγδαία διάλυση των πάλαι ποτέ κραταιών ιδεολογικών κοινοτήτων της Δεξιάς και της Αριστεράς, αφού στη κοινή λογική επικρατεί η κραταίωσα άποψη ότι όλοι ίδιοι είναι.
Γεγονός είναι ότι σήμερα ο πολίτης επιλέγει ανάμεσα σε ανταγωνιστικές μεταξύ τους πολιτικές προτάσεις, με δύο κριτήρια: την αξιοπιστία τους και την ελκυστικότητά τους. Ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη εκτιμάται με αφετηρία ιδεολογικές τομές που έχουν αφούπλέον δεν είναι εμφανείς οι διαφορές. Περισσότερες ομοιότητες έχουν, αφού πλέον τα ιδεολογικά αφηγήματα δεν βρίσκουν απήχηση στο λαό.
Τι είναι, όμως, η «πολιτική απάθεια»; Ο όρος δεν είναι αθώος. Δηλώνει η χρήση του την ύπαρξη κάποιου κοινωνικού νοσήματος που πρέπει να καταπολεμηθεί. Συχνά οι χρήστες του όρου κρίνουν ότι η μείωση του ενδιαφέροντος για την πολιτική ως συνέπεια χειραγώγησης των πολιτών από κέντρα που ως γνώμονα έχουν την εξυπηρέτηση του προσωπικού συμφέροντος
Ο πολιτικά αδιάφορος πολίτης είναι άβουλο πιόνι που χειραγωγείται παρά τη θέλησή του. Μπορεί να επιλέγει συνειδητά την αποχή. Γιατί όμως η αποχή από τη πολιτική και την κάλπη, να δρα αντιστρόφως ανάλογα με το συνειδητοποιημένο πολίτικο ον που επιλεγεί την έκφραση, την αποδοκιμασία, την πολιτική άποψη μέσω της κάλπης. Γιατί θα πρέπει η αποχή να διαμορφώνει το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας?
Πρέπει να λειτουργούμε με την παραδοχή ότι ο ψηφοφόρος είναι επαρκώς ενήμερος για τα πολιτικά προγράμματα, καθώς και τα πεπραγμένα των κομμάτων. Η ψήφος του, επομένως, εκφράζει μια λελογισμένη ένδειξη εμπιστοσύνης προς ένα από αυτά.
Ας όψεται όμως η ευδαιμονία εν μέσω της οποίας ζούσαμετα τελευταία χρόνια, παράλληλα με το "προνόμιο" της εξ αποστάσεως κριτικής ,την ανάληψη ουσιαστικής και υπεύθυνης κοινωνικής δράσης.
Η άποψη που επικρατεί είναι ,να αφήσουμε αυτούς που εμείς οι ίδιοι κατηγορούμε ως ανίκανους, να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας μας και στο κάτω θα μας δοθεί η ευκαιρία να τους τα χώσουμε σε κάποια ανούσια πολιτικά πηγαδάκια στυλ καφενείου. Ο Έλληνας ξέρει να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις από μακριά και ανώδυνα.
Αυτή είναι η παιδεία μας, η πολιτική μας συνείδηση και η κοινωνική μας ευθύνη.
Ας μείνουμε στο φανταστικό ωραιοποιημένο μικρόκοσμο μας.
Θεωρώ πως ο πολίτης θα πρέπει να διαμορφώνει τον πολιτικό χάρτη της χώρας και όχι να τον συνδιαμορφώνει παρέα με τον κάθε πολιτικό,διότιεμείςείμαστεδέκαφορέςπιο υπεύθυνοι σε σχέση με το κάθε πολιτικό. Θα πρέπει να σταματήσουμε επιτέλους μέσω πλήρους αποχαύνωσης, ιδιωτικού συμφέροντος και ευημερίας, να εξαντλούμε την δράση μας σε στείρα και εκ του ασφαλούς κριτική.
Εν κατακλείδι είναι πολύ πιο εποικοδομητικό να κάνουμε αυτοκριτική ΟΛΟΙ μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι στο δικό μας χέρι και στις δικές μας δυνάμεις να αντιστρέψουμε το πολιτικό κατεστημένο, το άρρηκτα δομημένο και εξαρτώμενο από το συμφέρον των λίγων των εκλεκτών.