Παρακολουθώντας καθημερινά την ειδησεογραφία, πολλές φορές γίνομαι θεατής , γεγονότων που λαμβάνουν χώρα κάπου μακριά, καθώς μεταφέρονται δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων που είναι αντιμέτωποι είτε με τη φρίκη, είτε με την ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στα φαινόμενα της φύσης, όπως πλημμύρες, πυρκαγιές,

είτε βρίσκονται σε περιοχές όπου διεξάγονται πολεμικές επιχειρήσεις , ή τρομοκρατικά επεισόδια, είτε είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης (παιδεραστίας, ή παιδοφιλίας), αλλά και προβλήματα που άπτονται της καθημερινότητας, όπως η ακρίβεια, οι ελλείψεις στην παιδεία, στην υγεία. Πολλές φορές ακούμε την έκφραση: «Τι κακό κάναμε;».

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Η έκφραση που πρέπει να αναφωνούμε είναι «Τι δεν κάναμε». Αν και παρόντες, απουσιάζουμε. Αν και ξύπνιοι, κοιμόμαστε.
Δεν μας νοιάζει πραγματικά η ζωή του διπλανού, η τύχη του τόπου, ώστε καθημερινώς να αναρωτιόμαστε τι κάνουμε για να αποτρέψουμε την καταστροφή.
Όταν συμβεί το κακό, κατηγορούμε αλλήλους για όσα συμβαίνουν. Όσο κατηγορούμε άλλους –είτε άγνωστους εμπρηστές, είτε τον γείτονά μας, είτε τα αντίπαλα κόμματα, είτε τα μέσα ενημέρωσης– αποποιούμεθα τις δικές μας ευθύνες.
Το κακό που κάνουμε, είναι ότι είμαστε διαρκώς απόντες ως άτομα, ως μέλη μιας κοινωνίας. Ενώ βλέπουμε τριγύρω μας το κακό να γιγαντώνεται, προτιμάμε να σιωπούμε και να σιωπούμε συνειδητά. Αυτή η επιλογή της αποχής έχει ως αποτέλεσμα, ό,τι ψήγματα καλοσύνης έχουμε να χάνονται και στο τέλος να εξαφανίζονται.
Το να είσαι καλός δεν σημαίνει ότι έχεις άγνοια της πραγματικότητας, ή ζεις στον δικό σου περίκλειστο κόσμο. Αντιθέτως, αυτός που επιλέγει να είναι καλός, το κάνει έχοντας πλήρη επίγνωση της κακίας και του «μαύρου» που είναι υπαρκτά παντού γύρω του, αλλά συνειδητά επιθυμεί να διαφοροποιηθεί από αυτά, διότι βλέπει μια γενικευμένη άρνηση.
Επιλέγω να είμαι καλός όχι επειδή πρέπει, όχι επειδή κάποιος θα με τιμωρήσει εάν δεν είμαι, ούτε επειδή πρέπει να κερδίσω κάτι από τον άλλον.
Επιλέγω να είμαι ευγενικός, να νοιάζομαι, να προσφέρω, γιατί κερδίζω πρώτος απ’ όλους εγώ ο ίδιος. Μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει η κοινωνία.
Η γενικευμένη αδιαφορία μας οδηγεί σε μια κοινωνία του τι δεν κάναμε.
Όταν την επόμενη φορά ξαναπείς την έκφραση «τι κακό κάναμε», να ξέρεις ότι αυτόματα ορθώνεις έναν τοίχο επιτρέποντας το κακό να σε επισκεφτεί.