Ο Δρ. Παναγιώτης Μπεχράκης, Πνευμονολόγος και πρόεδρος της Επιτροπής του Υπουργείου Υγείας για το κάπνισμα, φιλοξενήθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ, με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό σε κέντρο νυχτερινής διασκέδασης και την ισχύουσα αντικαπνιστική νομοθεσία. Επίσης, «έριξε φως» στο τι συμβαίνει στον οργανισμό ενός παθητικού καπνιστή.
«Δεν απαγορεύεται το κάπνισμα σε κανέναν. Απλώς η προστασία των πολιτών από το παθητικό κάπνισμα είναι υποχρέωση του κράτους. Είναι υποχρέωση του καθενός μας. Όποιος θέλει να καπνίσει μπορεί να βγαίνει εκεί που δεν ενοχλεί κανέναν και να καπνίσει όσο θέλει, αλλά δεν μπορεί να υποχρεώνει τρίτους να γίνονται παθητικοί καπνιστές και να δημιουργεί προβλήματα υγείας. Αυτό που λέμε παθητικό κάπνισμα, ξέρετε, είναι σκόπιμο να το εξηγήσουμε λίγο, γιατί δεν είναι τόσο απλό», δήλωσε χαρακτηριστικά από την αρχή της συζήτησης ο κ. Μπεχράκης.
«Όταν δεν καπνίζει κάποιος και απλώς είναι αναμμένο το τσιγάρο γίνονται ατελείς καύσεις και τα προϊόντα τους είναι πιο καρκινογόνα από εκείνα που ρουφάει ο καπνιστής», τόνισε κσι συμπλήρωσε ότι «μια δεύτερη πηγή του νέφους είναι η εκπνοή του καπνιστή, η οποία περιέχει όχι μόνο τον καπνό που εισέπνευσε, αλλά και όλη τη χλωρίδα όγκου και βακτηριδίων και οποιωδήποτε μικροβίων έχει στην αναπνοή του, στους βρόγχους του, στο φάρυγγα, στο στόμα του. Αυτά αιωρούνται μέσα στον χώρο και εισπνέονται από τρίτους. Να μην έχουμε καμιά ιδιαίτερη απορία γιατί έχουμε έξαρση των ιογενών λοιμώξεων αυτή τη στιγμή, όταν πηγές παραγωγής τέτοιου είδους λοιμώξεων είναι τα κέντρα διασκέδασης, όπου δεν εφαρμόζεται νόμος».
«Το παθητικό κάπνισμα σκοτώνει 60.000 παιδιά κάθε χρόνο παγκοσμίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας», σημείωσε ο δρ. Μπεχράκης και πρόσθεσε πως το κάπνισμα στην Ελλάδα είναι «σύγκρουση της υπευθυνότητας με τον εγωισμό. Σύγκρουση της δημόσιας υγείας, της προστασίας της δημόσιας υγείας με την καταστρατήγησή της. Είναι μία σύγκρουση της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την πλήρη καταπάτησή τους. Γιατί το παθητικό κάπνισμα είναι μία καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σωρηδόν, όχι ενός και δύο».
