Το Πήλιο είναι και γνωστό με την ονομασία το «βουνό των Κενταύρων». Σε αυτά τα μέρη ζούσαν τα μυθικά αυτά πλάσματα. Εκτός από χώρα των κενταύρων το Πήλιο ήταν και η θερινή κατοικία των Ολύμπιων θεών.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Το βουνό είναι πόλος έλξης για διακοπές, ένα μέρος ξεκούρασης και χαλάρωσης. Το βουνό συνδυάζει σε απόλυτη αρμονία βουνό και θάλασσα. Ένα μέρος που μαγνητίζει χρόνια τους τουρίστες και η επισκεψιμότητα του πλέον είναι ανοδική χρόνο με το χρόνο.
Το Πήλιο αποτελεί τη φυσική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο Αιγαίο πέλαγος και στον Παγασητικό κόλπο, οριοθετώντας ταυτόχρονα δύο διαφορετικούς κόσμους. Από τη μια την δύσβατη και ασφυκτικά κατάφυτη ανατολική πλευρά του Πηλίου που ακουμπά στα γαλάζια νερά του Αιγαίου και από την άλλη τη δυτική γαλήνια πλευρά του, η οποία απλώνεται νωχελικά στις απάνεμες ακρογιαλιές του Παγασητικού κόλπου.

Ένα οδοιπορικό από τη Πρωτεύουσα του Νομού το Βόλο με κατεύθυνση νότια, νοτιοανατολικά
Αφήνουμε πίσω την όμορφη πρωτεύουσα του νομού Μαγνησίας, το Βόλο και οδηγούμε για 8 χλμ. πάνω στον παραλιακό δρόμο με κατεύθυνση τον οικισμό Αγριά. Πρόκειται για ένα κοντινό παραθαλάσσιο προάστιο του Βόλου που διαθέτει μια εκτεταμένη παραλία κατάμεστη από ψαροταβέρνες και καφέ. Στην Αγριά διοργανώνεται από το 1950 ανελλιπώς κάθε Ιούλιο ψαράδικη βραδιά με διάφορες εκδηλώσεις.
Μετά την Αγριά ο οδικός άξονας απομακρύνεται από την ακτογραμμή και προσεγγίζει τα «Χωριά των Λουλουδιών», Κάτω Λεχώνια (2 χλμ.) και Άνω Λεχώνια (4 χλμ.).
Τα Άνω Λεχώνια είναι ωστόσο άμεσα συνδεδεμένα με τον θρυλικό «Μουτζούρη», το τρενάκι του Πηλίου που σκαρφαλώνει στις πλαγιές του με 25 χλμ./ ώρα. Το χαριτωμένο τρενάκι μετά από 28 χλμ. ανηφορικής πορείας σε καταπράσινες πλαγιές, πάνω από πέτρινα γεφύρια και μέσα από ορεινούς οικισμούς καταλήγει ύστερα από περίπου μιάμιση ώρα πορεία στις Μηλιές, ένα από τα αυθεντικότερα πηλιορείτικα χωριά.

Οι Μηλιές του Άνθιμου Γαζή
Οι Μηλιές, ένα από τα γραφικότερα κεφαλοχώρια του Πηλίου, είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του δάσκαλου του Γένους Άνθιμου Γαζή. Στο παραδοσιακό κτήριο της τοπικής βιβλιοθήκης «Ψυχής Άκος» φυλάσσονται σημαντικά χειρόγραφα και χάρτες της Επανάστασης του 1821, καθώς και μια σπάνια συλλογή βιβλίων, εγγράφων και οργάνων φυσικής και χημείας του 18ου αιώνα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το Λαογραφικό Μουσείο, η κατοικία-μουσείο του ζωγράφου Θεόφιλου, ενώ στην κεντρική πλατεία του πηλιορείτικου κεφαλοχωρίου βρίσκεται η εκκλησία των Ταξιαρχών (1741), όπου υψώθηκε η σημαία της Επανάστασης του 1821 από τα χωριά του Πηλίου.
Αφήνοντας πίσω τις Μηλιές, επιστρέφουμε στη γαλάζια αγκαλιά του Παγασητικού κόλπου και μετά από 7 κατηφορικά χιλιόμετρα συναντούμε τον κεντρικό παραλιακό δρόμο, κάπου στα μέσα περίπου της διαδρομής Καλά Νερά – Κορόπη. Κατευθυνόμαστε πρώτα προς τον οικισμό Καλά Νερά. Πλατάνια, ευκάλυπτοι και λεύκες που ορθώνονται δίπλα ακριβώς στην αμμουδερή ακτογραμμή, συνιστούν μια όαση πρασίνου και δροσιάς, ενώ τα κρυστάλλινα νερά που αναβλύζουν από τις πάμπολλες βρύσες έχουν προφανώς δανείσει στο χωριό την ονομασία του.

Αφήνουμε τα Καλά Νερά και μέσω της παραλιακής διαδρομής, σύντομα βρισκόμαστε στην Κορόπη. Η Κορόπη είναι ένας μικρός οικισμός του Δυτικού Πηλίου που βρίσκεται απλωμένος σε μια περιοχή ελαιώνων και εσπεριδοειδών. Γνωστή στους κατοίκους του Βόλου, η κοντινή αμμουδερή παραλία, μήκους 2 χλμ.
Συνεχίζοντας νοτιότερα, μετά από 3 χλμ προσεγγίζουμε το αμφιθεατρικά κτισμένο παραθαλάσσιο χωριό Άφησσος. Ένα χωριό το όποιο στα πόδια του αναπαύονται τρεις ειδυλλιακές παραλίες, αυτές των Καλλιφτέρη, Αμποβό, Λαγούδα.
Ο επόμενος προορισμός μας είναι η Αργαλαστή αλλά πρώτα κάνουμε μια παράκαμψη στο χωριό Νιοχώρι, ένα πρώην κεφαλοχώρι το όποιο διαθέτει τη μεγαλύτερη δίπατη πλατεία, μεγαλύτερη από όλα τα χωριά του Πηλίου. Δεσπόζει η επιβλητική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με το πανέμορφο τέμπλο της, φιλοτεχνημένο από το ζωγράφο Θεόφιλο.
Σε ένα έφορο οροπέδιο του βουνού των Κενταύρων, πνιγμένη στα λιόδεντρα και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από το Βόλο βρίσκεται η Αργαλαστή.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας φτάνουμε στην Αργαλαστή. Το συγκεκριμένο πηλιορείτικο κεφαλοχώρι, κτισμένο πάνω σ’ ένα κατάφυτο οροπέδιο, αποτελεί την πύλη εισόδου στο Νότιο Πήλιο. Η Αργαλαστή, υπήρξε κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας ένα σημαντικό εμπορικό και οικονομικό κέντρο της περιοχής. Εδώ δίδαξε ο ποιητής Κώστας Βάρναλης.
Ένα πανέμορφο κεφαλοχώρι με πολλές κρήνες και αρχοντικά. Το πιο επιβλητικό αξιοθέατο είναι το καμπαναριό-ρολόι της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων ύψους 25 μ. Φτιαγμένο από μάρμαρο και πέτρα, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα.
Σε μικρή απόσταση από την Αργαλαστή, ο ταξιδιώτης μπορεί να επιλέξει να κολυμπήσει σε πανέμορφους κολπίσκους με βαθυγάλαζα κατακάθαρα νερά.

Αφού φτάσαμε έως την Αργαλαστή, δε θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε τη πανέμορφη παραλία στα Ποτιστικά.
Κυρίες και κύριοι, καλωσορίσατε στην πιο όμορφη παραλία, στη μαγική χώρα των Κενταύρων
Η πολύ φημισμένη παραλία των Ποτιστικών βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Πήλιο, στην πλευρά του Αιγαίου, και εντυπωσιάζει τους επισκέπτες της με το πολύ όμορφο και εξωτικό φυσικό της περιβάλλον.
Η πρόσβαση σε αυτήν είναι πολύ εύκολη και απέχει 3 χλμ. από το χωριό Ξυνόβρυση και 7 χλμ. από το χωριό Αργαλαστή. Πρόκειται για μια καταπληκτική παραλία με λεπτή άμμο και γαλαζοπράσινα, καθαρά νερά, τα οποία βαθαίνουν απότομα. Στη συγκεκριμένη παραλία δεσπόζουν μεγάλα βράχια μέσα στη θάλασσα, με πρόσβαση σχετικά εύκολη για τους κολυμβητές, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να σκαρφαλώνουν για βουτιές. Το τοπίο γύρω είναι καταπράσινο, με χαμηλούς λόφους και ελαιώνες.

Όντως το Πήλιο δεν είναι τυχαίο που επιλέχτηκε ως θερινή κατοικία των θεών και πατρίδα των Κενταύρων.
Είναι ένας προορισμός που προσφέρεται για όλες τις εποχές του χρόνου. Κι αυτό, διότι κάθε εποχή παρουσιάζει και μια διαφορετική εικόνα. Μια εικόνα που καταπλήσσει και μαγεύει τον επισκέπτη, κάνοντάς τον να θέλει να το επισκεφθείς ξανά και ξανά