Αύγουστος ο κατ’ εξοχήν μήνας των διακοπών και της χαλάρωσης. Έτσι και εγώ σήμερα, αλλάζω προσωρινά τις απογευματινές μου συνήθειες και θα σας διηγηθώ μια μικρή ιστορία. Ένα πρωί –χάριν της ιστορίας ας πούμε της περασμένης εβδομάδας – ο αυτοδιοικητικός άρχοντας της πόλης μπαίνει σε μια από τις δημόσιες υπηρεσίες της, η οποία ήταν γεμάτη με κόσμο που ήθελε να εξυπηρετηθεί.

Το θέμα που επιθυμεί να λύσει αφορά στα του τόπου του αλλά αυτό που ζητά από τους υπαλλήλους είναι αδύνατο να συμβεί αφού δεν καλύπτεται από τα όσα αναφέρει ρητά ο νόμος . Ο συγκεκριμένος … «άρχοντας» αρχίζει να εκνευρίζεται και ζητά να … παρουσιαστούν μπροστά του οι προϊστάμενοι των τμημάτων μαζί με τη διεύθυνση της υπηρεσίας και να του εξηγήσουν γιατί δεν υλοποιούν τις … προσταγές του. Και πάλι όλα τα στελέχη της υπηρεσίας προσπαθούν να του πουν πως αυτό που ζητά είναι αδύνατο να συμβεί. Εκεί κάπου τα πράγματα ξεφεύγουν. Ο τοπικός άρχοντας αρχίζει να ωρύεται και φωνές του έκαναν υπαλλήλους και επισκέπτες της υπηρεσίας, να φύγουν από τις θέσεις για να δουν τι συμβαίνει. Ήταν τέτοιο το μένος του που άρχισε και τις απειλές λέγοντας πως ο ίδιος θα στείλει έγγραφο «στα κεντρικά» με το οποίο θα ζητά να κλείσει η υπηρεσία της πόλης του και οι υπάλληλοι φύγουν για άλλα μέρη. Χωρίς να ακούει κανέναν κατέβηκε τις σκάλες φωνάζοντας και εξαφανίστηκε αφήνοντας υπαλλήλους και επισκέπτες , τουλάχιστον απορημένους, για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκε.

Αυτή είναι η μικρή μου Αυγουστιάτικη απογευματινή ιστορία.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.

Κώστας Γιάλπας