Αν αναρωτιέστε για τη δεξιά στροφή της Ελλάδας στις πρόσφατες εκλογές και της Ευρώπης εν γένει, καθώς είναι ορατός ο κίνδυνος μετά την Ουγγαρία του Ορμπαν, την Πολωνία, τη Σουηδία, την Ιταλία της Μελόνι να έχουμε εθνικιστικά ακροδεξιά κόμματα σε μεγάλο μέρος της ‘γηραιάς ηπείρου», δείτε τι έγινε το τελευταίο διάστημα με τα επεισόδια στη Γαλλία…
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΛΛΑΤΟΥ
Όλοι οι αναλυτές προβλέπουν επικράτηση της Λεπέν στις επόμενες εκλογές, ενώ η απειλή είναι ορατή και στην Ισπανία για τους οπαδούς του Φράνκο στις εκλογές που είναι μέσα στον Ιούλιο. Θυμίζουμε ότι ο Ισπανικός εμφύλιος ήταν ο προάγγελος για την έναρξη στη συνέχεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Εκεί ο Χίτλερ έκανε «πρόβα τζενεράλε» -με τα στούκας στο βομβαρδισμό της Βασκικής πόλης Γκέρνικα που ισοπεδώθηκε- για τη φρίκη που θα ακολουθούσε λίγα χρόνια μετά. Τώρα ο «εμφύλιος» πόλεμος γίνεται στην Ουκρανία με επιτιθέμενη τη Ρωσία, που στο Β΄Παγκόσμιο ήταν αμυνόμενη ως Σοβιετική Ένωση.
Με το πρόσχημα όμως του πολέμου στην Ουκρανία η Ευρώπη έχει «βάλει αρκετό νερό στο κρασί της» το τελευταίο διάστημα από το λεγόμενο ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Τελευταία υποχώρηση από το ευρωπαϊκό ιδεώδες -μετά την απόφαση για συνέχιση της καύσης ορυκτών καυσίμων στις βόρειες βιομηχανικές χώρες εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης, παρά τη συμφωνία του Παρισιού για μείωση των αερίων του θερμοκηπίου- ήταν η απόφαση της Κομισιόν να επιτρέψει τη χρήση γενετικά τροποποιημένων φυτών και τροφίμων.
Όλες αυτές όμως οι αποφάσεις έχουν ως «κερδισμένους» το μεγάλο βιομηχανικό λόμπι και χαμένους τους Ευρωπαίους και ειδικά τους Μεσόγειους και Έλληνες αγρότες. Όπως και η εμμονή της εφαρμογής της «πράσινης συμφωνίας» μόνο για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, αλλά όχι και για τη βιομηχανία, ή εσχάτως τις πολυεθνικές της Βιοτεχνολογίας.
Το παράδοξο είναι πως η άρση της απαγόρευσης γενετικά τροποποιημένων φυτών γίνεται υποτίθεται για την προστασία του περιβάλλοντος, καθώς το σκεπτικό αναφέρει ότι θα γίνει εξοικονόμηση της χρήσης λιπασμάτων και νερού, ενώ θα δοθεί και μια απάντηση στη διαφαινόμενη επισιτιστική κρίση.
Το άδικο της υπόθεσης είναι ότι την κλιματική κρίση που οφείλεται και στην εντατικοποίηση της γεωργίας ασφαλώς, αλλά κυρίως στη βιομηχανική και αστική κατανάλωση ενέργειας, την πληρώνουν αποκλειστικά οι Ευρωπαίοι αγρότες με ξηρασίες στο δυτικό τμήμα της ηπείρου και πολυομβρία που κατέστρεψε τις καλλιέργειες στην Ελλάδα… Και τώρα θα βρεθούν και στις μυλόπετρες της καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων φυτών που θα ομογενοποιήσουν τα τρόφιμα και θα περιορίσουν σταδιακά τις ιδιαιτερότητες της ευρωπαϊκής κουλτούρας στα τρόφιμα και την κουζίνα… Η ομογενοποίηση άλλωστε που μετατρέπει τους πολίτες σε καταναλωτές, είναι ο προθάλαμος του φασισμού και ο φασισμός που γιγαντώθηκε στο μεσοπόλεμο οδήγησε στην καταστροφή της Ευρώπης. Στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης όπως το Παρίσι, το Μιλάνο, το Λονδίνο, αναπτύσσεται η ξενοφοβία ειδικά για το Ισλάμ, καθώς οι μουσουλμάνοι μετανάστες αρνούνται το δυτικό τρόπο ζωής και «γκετοποιούνται», ενώ η ύπαιθρος που είναι πάντα πιο συντηρητική ερημώνει όσο φτωχοποιείται ο πρωτογενής τομέας. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος φτώχειας και η φτώχεια οδηγεί πάντα σε πόλεμο.
Σε συνθήκες φτώχειας ευνοούνται λαϊκιστές και εθνικιστές να αναρριχώνται στην εξουσία και αυτό δεν προϊδεάζει για ένα ειρηνικό μέλλον στην ήπειρό μας.
Η Ευρώπη γυρίζει ξανά στη συμφωνία χάλυβα και άνθρακα, στη δεκαετία του ’50 όταν αναγεννιόταν από τις στάχτες της, αλλά ατσάλι και κάρβουνο ήταν οι πρώτες ύλες για την «παραγωγή» πολεμικών μηχανών» στον μεγάλο τελευταίο πόλεμο που τη συντάραξε.
Όσο για την Ελλάδα με απουσία εθνικού σχεδίου για την παραγωγική της ανασυγκρότηση θα άγεται και θα φέρεται, θα θεωρεί εκσυγχρονιστικό και νεωτεριστικό ότι τις σερβίρεται από τα διάφορα λόμπι των Βρυξελλών. Το λόμπι των μεταλλαγμένων είναι πανίσχυρο, αλλά το «οχυρό Ευρώπη» άντεξε επί δύο και πλέον δεκαετίες στις πιέσεις των πολυεθνικών της Βιοτεχνολογίας με εμπνευσμένους πολιτικούς όπως ο επίτροπος Σταύρος Δήμας ή ο Γάλλος ακτιβιστής Ζορζ Μποβέ. Πλέον η Ελλάδα με την απελευθέρωση της καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων φυτών απειλείται να χάσει τον τελευταίο και πιο πολύτιμο πόρο της, τη βιοποικιλότητα.
Έχοντος ήδη απωλέσει και το επιστημονικό της δυναμικό με το «brain drain» στα χρόνια των μνημονίων, αλλά σταδιακά και μέρος της παραγωγικής της γης λόγω της εγκατάλειψης της, της διάβρωσης και της ανεξέλεγκτης και χωρίς χωροταξικό σχέδιο εξάπλωσης των φωτοβολταϊκών πάρκων, δεν θα απομένουν και πολλά για να πολεμήσει κανείς σε ένα απευκταίο μελλοντικό πόλεμο, αφού έχουμε ήδη παραδώσει «γη και ύδωρ» …
