Στα εξήντα χρόνια του πια ο Αντώνης- στη νιότη του γήρατος όπως θάλεγε κι ο ποιητής - και δεν λέει να το βάλει κάτω.Παλεύει με την ορμή της νιότης και τη γνώση του γήρατος να κρατήσει ψηλά τα λιγοστά ιδανικά του...Την αξιοπρέπειά του και την ιστορία του τόπου του.Αυτά όλα κι όλα τα υπάρχοντά του,κληρονομιά απ'τον πατέρα του...Τον αγωγιάτη!

Αγωγιάτης ο πατέρας του Αντώνη,αγωγιάτης κι ο Αντώνης. Κουβαλητής αρχών , αξιών και παραδόσεων.Κουβαλητής αξιών περασμένων δεκαετιών,μιας εποχής που το κάθε τι είχε το απαραίτητο πιστοποιητικό γνησιότητας.Αυθεντικότητας!
Γνήσιος κι ο ίδιος..Άνδρας αυθεντικός, παρότι η θωριά του σε ξεγελάει, της παρέας,του γλεντιού και του κάθε τι που έχει διονυσιακές ρίζες.
Αγωγιάτης ο Αντώνης,αγωγιάτη γιός...Δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να ακολουθήσει τα μονοπάτια της σύγχρονης κοινωνίας ξέμεινε στους δικούς του δρόμους,στα δικά του ταξίδια.Απολαμβάνει τα λίγα δικά του δεν ζήτησε ποτέ τίποτα απο τα πολλά δικά μας..
Δεν τον μετρούν τον Αντώνη οι προύχοντες του χωριού.Δεν τον βάζουν στη ζυγαριά τους..Δεν τον υπολογίζουν.Την καλημέρα τους δεν του την προσφέρουν..Την καλημέρα τους αυτοί τη βγάζουν απ'το πορτοφόλι τους σε αντίθεση με τον Αντώνη που τη βγάζει και τη μοιράζει απλόχερα απ΄την ψυχή του..
Πληγώθηκε ο Αντώνης σήμερα μα πρόλαβε και έκρυψε τον πόνο του μέσα στ'άγρια γένια του.Όχι απο ντροπή μα για να μην στεναχωρήσει την παρέα του...τους φίλους του. Για να μη ραγίσει η αξιοπρέπειά τους..
Κάστρο αξιοπρέπειας και αλτρουισμού ο Αντώνης....ο γιός του αγωγιάτη!!!

Γιώργος ΧΟΝΔΡΟΣ