ΞΑΦΝΟΥ…

Βγήκε ο ήλιος
και μετά αέρας
φύσηξε βραχνός
κι ήρθε το σύννεφο
κι απόκοντα η βροχή.

Τα μάτια θάμπωσαν
και τα αυτιά κούμπωσαν
από βουή απαίσια…
Κυλάει ο χρόνος,
έρχεται κοντά μας ο λυγμός
και τα κακά τα νέα
σφίξαν θηλιά στην ανάσα.
Σκέψεις κολυμπούν
και η ανάμνηση
κάνει περατζάδα.
Πόνος βαραίνει τη ψυχή
και τα λόγια,
-κομμένοι χαρταετοί στον ουρανό-
σκύβουν τη σκέψη μας
στον ξαφνικό χαμό σου…..

Αφιερωμένο στον φίλο και συνάδελφο Σπύρο Παπασπυρόπουλο, που μόνο όμορφα πράγματα πρόσφερε στη ζωή του. Κουράγιο σε όλους τους δικούς του και σε εμάς, που γευθήκαμε τη φιλία του....

Γιώργος Στασινόπουλος
Φιλόλογος- Εσπερινό Γυμν.-Λυκ. Αμαλιάδας