Άραγε ηεξέγερση του Νοέμβρη εξακολουθεί να εγείρει συνειδήσεις και να φωτίζει τους κοινωνικούς αγώνες , τους αγώνες για δημοκρατία, ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη;
Ποια μηνύματαάραγε έχουν λάβει επί 49 συναπτά έτη όλοιαυτοί οι πολιτικοί από τους αγώνεςόλων των κοινωνικώνομάδωνπου συμμετείχαν στην εξέγερση του πολυτεχνείου;
Τα μηνύματα της εξέγερσης των φοιτητών και πόσο αυτά μένουν επίκαιρα και στις μέρες μας, είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει εμάς τους πολίτες της μεταπολίτευσης.
Θεωρώ πλέον ότι τα μηνύματα, της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ξέφτισαν και γι΄αυτό φέρουν ευθύνη όλοι, πρωτίστως οι πολιτικοί φορείς που το μόνο που κάνουν είναι να τιμούν με δηλώσεις τη σημερινή μέρα και καθόλου μα καθόλου οι πολιτικές τους αποφάσεις και πράξεις δε συνάδουν με τη φιλοσοφία των ημερών της εξέγερσης και τον αγώνα των φοιτητών εκείνης της περιόδου.
Οι τότε φοιτητές δεν βολευτήκαν στα διαβάσματά τους , στα μαθήματά τους, εξεγερθήκαν γιατί σύνδεσαν τα φοιτητικά προβλήματα με τα γενικότερα προβλήματα της χώρας. Το αίτημα για ελευθερία, ελευθερία σκέψης , ελευθερία δράσης, κυριαρχούσε παντού. Δονούσε σε όλη την επικράτεια και όχι μόνο στην Αθήνα .
Αυτά τα γεγονότα των ημερών, έδωσαν στους διαμαρτυρόμενους το δικαίωμα να νοιώθουν ότι παίρνουν μέρος σε μια ιστορική διαδικασία. Ήταν παιδιά αγωνιστών του αλβανικού έπους, αγωνιστών της εθνικής αντίστασης. Δεν περιοριστήκαν στα φοιτητικά αιτήματα.«Ο Αισχύλος είχε γράψει, τι θα ήμουν εγώ αν δεν είχα μετάσχει στη μάχη του Μαραθώνα».
Μήπως φταίει ότι στα χρόνια της μεταπολίτευσης η διανόηση, γαλλικής κοπής ως επί το πλείστον, την είχε αντικαταστήσει με τα μεγάλα θέματα της νεωτερικότητας, όπως η ταξική συνείδηση, η κοινωνική συνείδηση ή η πολιτική συνείδηση;
Η μεταπολίτευση όντως ήταν ένα ορόσημο , αλλά ταυτόχρονα τα πολιτικά πάθη αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο. Παρατηρήθηκε μια υπερ-κομματοποίηση και μια έντονη κομματική αντιπαράθεση στη χώρα, που δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για να συμβάλει υπέρ του κοινού καλού. Κανένα κόμμα δεν μπορεί να σώσει τη χώρα, έχω την αίσθηση , όπως μεταμορφώθηκε η κατάσταση μεταπολιτευτικά, με πολιτικούς που χρέωσαν τη χώρα με αγυρτείες και προσωπικό όφελος. Υπάρχει αποκαρδίωση των νέων από τα κοινά. Είναι δύσκολο να συνοψίσεις ένα μήνυμα, αν όλο αυτό είναι μια προσβολή για το μέλλον. Πιστεύω ότι στον πολιτικό λήθαργο που έχει επικρατήσει, πρέπει να προταθεί η αφύπνιση, το ενδιαφέρον για το δημόσιο χώρο. Όσο παραμένουμε αμέτοχοι άπραγοι τόσο πιο πολύ θα αισθανόμαστε τη καταστολή της εξουσίας καλυμμένη πάντα με το μανδύα της δήθεν Δημοκρατίας. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει οι πολιτικοί να το πιστέψουν. Ο λαός έχει ανάγκη ένα νέο Πολυτεχνείο.
Για να παραμείνει το μήνυμα του πολυτεχνείουζωντανόεις στο διηνεκές,θα πρέπει η επέτειος της εξέγερσης να αποτελέσει φάρο-και αυτό είναι καθήκον της πολιτείας - για να απελευθερωθούν οι όποιες δημιουργικές και πρωτοπόρες δυνάμεις της κοινωνίας μας, να κατανοήσουν πόση δύναμη έχουν στα χέρια τους, και να αποφασίσουν να διεκδικήσουν την αλλαγή της χώρας και ταυτόχρονα να συμμετάσχουν σ' αυτή με τρόπο δημοκρατικό και δημιουργικό.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου πρέπει να μας θυμίζει ότι οι κατακτήσεις των παλαιότερων γενεών, αποτελούν κληρονομιά που κανείς δεν είχε και δεν έχει δικαίωμα να σπαταλήσει ή να εξευτελίσει.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου θα έπρεπε να ανήκει σε όλους τους Έλληνες, αλλά δυστυχώς από ότι φαίνεται ανήκει στους νεκρούς που άφησε η επέμβαση του στρατού και σε αυτούς που τη σκυλεύουν καθημερινά με τις πράξεις τους.
Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός
