Πρέπει να γίνει αντιληπτό στη χώρα μας ότι έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για όλη την Ευρώπη και η εθνική συνεννόηση για να ξεπεράσουμε και αυτό τον κάβο είναι απαραίτητη. Αντί αυτής έχουμε ένα «σκληρό ροκ» από την πλευρά της αντιπολίτευσης με μία μηδενιστική λογική ότι η χώρα και η οικονομία της έχουν «κατεβάσει ρολά»

και μία στρεβλή επικοινωνιακά εικόνα από την κυβέρνηση ότι όλα βαίνουν πρίμα για την οικονομία. Η αλήθεια όπως γίνεται συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση.

 Toυ Γιάννη Κολλάτου

Ναι μεν έχουν γίνει βήματα προς τα μπρος τα τελευταία χρόνια, ο τουρισμός πήγε περίφημα φέτος αποφέροντας ανέλπιστα έσοδα, το ίδιο και τα έσοδα από φορολογία, αλλά απομένουν πολλά ακόμη να γίνουν για να πάρει μπρος η παραγωγική μας μηχανή σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον ύφεσης. Τα αυξημένα έσοδα από τη φορολογία για παράδειγμα οφείλονται στους αυξημένους άμεσους φόρους λόγω του ΦΠΑ και του ΕΦΚ που οφείλονται στις αυξημένες τιμές σε καύσιμα και ενέργεια που ωστόσο διαλύουν την παραγωγική βάση της χώρας…

Αγρότες, κτηνοτρόφοι, μαγαζιά, βιοτέχνες, βιομηχανίες έχουν να ανταπεξέλθουν σε ένα πολύ δυσοίωνο περιβάλλον με τιμές σε ενέργεια, πρώτες ύλες και καύσιμα που τους γονατίζουν. Πάρτε παράδειγμα το θέμα με τα λιπάσματα. Πέραν του τριπλασιασμού τους κόστους τους με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, είναι ορατός ο κίνδυνος φέτος το φθινόπωρο να υπάρχει σημαντική έλλειψη ενόψει των χειμερινών σπορών και η έλλειψη λίπανσης σημαίνει χαμηλότερη παραγωγή στο νευραλγικό όπως αποδεικνύεται τομέα για όλη την παγκόσμια οικονομία, των δημητριακών.. Επιστρέφουμε δηλαδή στις εποχές όπου το ζητούμενο ήταν η σιτάρκεια, αφού τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες με δεδομένο ότι η παραγωγή λιπασμάτων απαιτεί φυσικό αέριο…
Η άμεση στήριξη των γεωργών για την προμήθεια λιπασμάτων, αποτελεί θέμα εθνικής επιβίωσης στο δύσκολο χειμώνα που έρχεται, αλλά αυτό αδυνατούν να το κατανοήσουν στο κυβερνητικό επιτελείο… Τα 60 εκατομμύρια ευρώ που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός αν μοιραστούν σε 300.00 κατά κύριο επάγγελμα αγρότες συνπάγονται μία ενίσχυση της τάξης 200 ευρώ για κάθε αγρότη, δηλαδή 4 με 5 σακιά μιας και ο τόνος της ουρίας έφτασε στα 1200 ευρώ!

Την ίδια ώρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακή κρίσης ο υπουργός Ενέργειας ζήτησε από τις βιομηχανίες να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας. Αυτό βέβαια σημαίνει και μείωση της βιομηχανική παραγωγής, σε μία περίοδο μάλιστα που ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Πατέλης εξηγούσε με post στο twitter πως επετεύχθη το θαύμα των εξαγωγών. Κι εδώ όμως σύμφωνα με τον Κώστα Στούπα η κυβέρνηση λέει τη μισή αλήθεια.
Ανέφερε λοιπόν ο κ. Πατέλης ότι: "Το 2010 η Ελλάδα πραγματοποίησε εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών που έφτασαν το 20% του ΑΕΠ και κατατάσσονταν στην τελευταία θέση.
Πολύ γρήγορα στο -21, και το μερίδιο έχει υπερδιπλασιαστεί, στο 41% του ΑΕΠ, υψηλότερο από την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία και πολύ κοντά στην Πορτογαλία.
Αυτή είναι η ιστορία της αναζωογόνησης των ελληνικών εξαγωγών…".

Το post του κ. Πατέλη δεν απέχει από την πραγματικότητα. Η ευρύτερη εικόνα όμως είναι αρκετά πιο περίπλοκη. Μεταξύ 2010 και 2021 οι ελληνικές εξαγωγές έχουν διπλασιαστεί σχεδόν από τα 20 δισ. ευρώ στα 39 δισ. ευρώ.
Το ΑΕΠ της χώρας όμως στην ίδια περίοδο έχει μειωθεί από τα 240 δισ. ευρώ περίπου στα 182 δισ. ευρώ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ οι εξαγωγές αγαθών έχουν εκτοξευθεί από το 7% στο 20%.
Στον πίνακα των χωρών με τις οποίες συγκρίνονται οι επιδόσεις, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που μεταξύ 2010 και 2021 παρουσιάζει μειωμένο ΑΕΠ.
Κατά μια άποψη η αύξηση των εξαγωγών υποδηλώνει τις βαθύτερες διεργασίες που συντελούνται στην ελληνική οικονομία η οποία μετασχηματίζεται από καταναλωτική σε παραγωγική.
Η αύξηση των εξαγωγών χωρίς αύξηση του ΑΕΠ όμως σημαίνει σε απλά οικονομικά πως οι απώλειες του βιοτικού επιπέδου δεν έχουν αποκατασταθεί.
Πάμε στην ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ ότι στο δεύτερο τρίμηνο του 2022 είχαμε άλμα στην ανάπτυξη κατά 7,7%. Ναι αλλά η σύγκριση γίνεται με το δεύτερο τρίμηνο του 2021 όταν η χώρα βρισκόταν σε καραντίνα λόγω του κορονοϊού και η οικονομία υπολειτουργούσε…

Αν πάμε στον τομέα των φρούτων και των λαχανικών που αποτελούσαν για τη χώρα μας την κορωνίδα των εξαγωγών μετά τα καύσιμα, θα παρατηρήσουμε ότι η κατακόρυφη πτώση των τιμών φέτος λόγω της αλλαγής των καταναλωτικών συνηθειών Ελλήνων και Ευρωπαίων που φέρνει η ενεργειακή κρίση (το φρούτο και η σαλάτα πλέον αποτελούν είδος πολυτελείας για πολλούς καταναλωτές) έχει ως αποτέλεσμα πολλοί αγρότες να «ξεπατώνουν» δέντρα και αμπέλια αφού τα κόστη έχουν αυξηθεί χωρίς τα ανάλογα έσοδα. Και αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη εργατών γης αποτελεί το μεγάλο «κρυφό πρόβλημα «της ελληνικής παραγωγικής οικονομίας με δεδομένο ότι στην ίδια και χειρότερη κατάσταση βρίσκονται οι κτηνοτρόφοι που σφάζουν τα ζώα τους, αδυνατώντας να ανταπεξέλθουν στο αυξημένο κόστος ζωοτροφών, καυσίμων και ενέργειας, όπως και οι υπόλοιποι παραγωγικοί κλάδοι…

Τα παραπάνω θα έπρεπε να αποτελούν πεδίο εθνικής συνεννόησης , όπως γίνεται σε άλλες προηγμένες χώρες και όχι αντιπαράθεσης. Θα έπρεπε να υπάρχει στοιχειώδης συνεννόηση των κομμάτων για τη σταδιακή ενεργειακή απεξάρτηση της χώρας από το εισαγόμενο φυσικό αέριο, με ανάπτυξη εγχώριων πηγών ενέργειας όπως τα υδροηλεκτρικά με τα οποία παρατηρείται μία απαράδεκτη στασιμότητα και μία σιωπηρή ανοχή που διατρέχει όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας. Σε αυτές τις έκτακτες συνθήκες ενεργειακού πολέμου, θα έπρεπε να υπάρχει μια διακομματική επιτροπή που να εξετάζει όλα τα σενάρια, ακόμη και την ανάπτυξη μικρών πυρηνικών πέμπτης γενιάς που είναι πολύ πιο ασφαλή, όπως το έχει δείξει ο Καναδάς ή και λιγνιτικών μονάδων με φίλτρα τελευταίας τεχνολογίας που τις καθιστούν εξαιρετικά φιλικά προς το περιβάλλον., αλλά για την ελληνική αριστερά η πυρηνική ενέργεια είναι «ταμπού» για τη δε κυβέρνηση θέμα που δεν συζητείται καν. ‘Οσο για τα υδροηλεκτρικά ένα μέρος των οικολόγων τα θεωρεί έργα φαραωνικά, αλλά δεν απαντά πως θα επιλυθεί το πρόβλημα της ξηρασίας που ενδέχεται να απειλήσει του χρόνου την ανατολική Μεσόγειο, όπως συνέβη φέτος με τη δυτική…
Σε συνθήκες έκτακτες όμως πρέπει όλα τα σενάρια να εξετάζονται καθώς έχουμε μπροστά μας όπως όλα δείχνουν όχι μόνο έναν αλλά αρκετούς δύσκολους χειμώνες, αλλά το εγχώριο πολιτικό σύστημα έχει να ασχοληθεί με τις εκλογές και ποιος θα παραλάβει τα κλειδιά του κράτους…