Της Λακεδαίμονος ύστερο τέκνο και της Φιλοσοφίας απόλυτο βίωμα, νους καρδιάς σε πράξη με απόδειξη επί και εντός τού λυτρωτή θανάτου, αγνάντι απ’ του Ταϋγέτου τη σπηλιά κι αγγίζοντας τ’ άστρο της Γκέμμας, είν’ η ζωή που φεύγει για να μείνει με την ψυχή τού Δημήτρη Λιαντίνη.

* Ήταν 1η Ιουνίου του 1998, όταν ο άνθρωπος Δημήτρης Λιαντίνης, ως προσωποποίηση της Φιλοσοφίας, υπό την έννοια της συνέπειας (ανάμεσα σε λόγους και πράξεις), μα και σαν άλλος Περικλής Γιαννόπουλος (αν και ιππότης της θαλάσσης, εκείνος), έπαιρνε τον δρόμο για τον Ταΰγετο… Για ‘κείνο το σημείο, απ’ όπου θα μπορούσε κανείς ν’ αναφωνήσει: «Ελλάδα και ήλιο, ο πρώτος να βλέπω»!

Του Επικοινωνιολόγου
Νίκου Διαμαντόπουλου
(“Νήττων Ηλιδαίος”)