Πόσο χρήσιμος θα στις κρίσιμες αυτές μέρες που διανύουμε ένας Πλαστήρας; Ο αποκαλούμενος και «Μαύρος Καβαλάρης», ήταν ένας πολιτικός και στρατιωτικός, ένας Έλληνας, που δεν τιμήθηκε, ούτε μνημονεύεται όσο θα του άξιζε από τους νεώτερους Έλληνες πολιτικούς για προφανείς λόγους. Η ανιδιοτέλειά του, το γεγονός ότι πέθανε πάμφτωχος πάνω σε ένα στρατιωτικό κρεβάτι, ότι θυσίασε όλο το πενιχρό βιός του για να υιοθετήσει ορφανά από τη Μικρά Ασία, είναι το λιγότερο
. Το ότι έσωσε την τιμή της πατρίδας στη Μικρασιατική καταστροφή, αυτό που γνωρίζουν όσοι έχουν ελάχιστη γνώση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, είναι το γνωστό. Εκείνο που ωστόσο δεν είναι τόσο γνωστό, είναι πως πέρα από τον πόλεμο, ο Καρδιτσιώτης στρατηγός έσωσε και στην ειρήνη τη χώρα, αφού ήταν αυτός που υλοποίησε τις απαλλοτριώσεις των μεγάλων τσιφλικιών στη Θεσσαλία, ικανοποιώντας το αίτημα των εξεγερμένων κολλήγων στο Κιλελέρ, 12 χρόνια, μετά, όταν το 1922 ανέλαβε για πρώτη φορά την πρωθυπουργία, κάτω από έκτακτες καταστάσεις για τη χώρα, μετά τη μικρασιατική καταστροφή.
Ο Πλαστήρας όταν αναλαμβάνει πρωθυπουργός με την ΕΠΕΚ το Μάρτη του 1950 λαμβάνει μέτρα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας με έργα υποδομής, εθνικοποιήσεις, κοινωνικές παροχές, διανομή γης στους ακτήμονες και ψήφο στις γυναίκες. Λαμβάνει επίσης μέτρα, που στόχευαν στην άμβλυνση των συνεπειών του Εμφυλίου, περιορίζοντας τις διώξεις των Αριστερών.
Μάλιστα το καλοκαίρι του 1950 υπήρχε υπερπαραγωγή σιτηρών και οι αγρότες θα πουλούσαν «κοψοχρονιά» τη σοδειά τους , για τούτο ο Πλαστήρας άνοιξε τα υπόστεγα της Πολεμικής αεροπορίας και αποθήκευσε τα σιτηρά, ώστε να μπορέσει η χώρα να τα πουλήσει την επόμενη χρονιά σε τιμές συμφέρουσες στις διεθνείς αγορές! Τούτη την εποχή είναι ζητούμενο βέβαια η διατροφική και η ενεργειακή αυτάρκεια, με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται…
Αλλά ήταν και αυτός που μαζί με έναν άλλο εμπνευσμένο Θεσσαλό πολιτικό έσωσαν ξανά τη χώρα από τη χρεοκοπία μετά τον Εμφύλιο, αδιαφορώντας για το πολιτικό κόστος.
Η ιστορία λοιπόν μας διδάσκει ότι η χώρα βρέθηκε και στο παρελθόν σε παρόμοιες καταστάσεις σαν εκείνες που ζήσαμε την προηγούμενη δεκαετία με τα μνημόνια και το ΔΝΤ και κατόρθωσε χάρη στην καθοδήγηση εμπνευσμένων πολιτικών που δεν λογάριαζαν το πολιτικό κόστος να χαράξει πορεία προς την ανάπτυξη και την πρόοδο.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Βολιώτη πολιτικού και ευπατρίδη Γιώργου Καρτάλη ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών το 1950 και υπουργός Συντονισμού το 1951-1952 στην κυβέρνηση Πλαστήρα εφάρμοσε με απόλυτη επιτυχία το πρώτο σταθεροποιητικό πρόγραμμα που έβγαλε την ελληνική οικονομία από το χάος στο οποίο την είχαν βυθίσει οι καταστροφές της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια ο πληθωρισμός έπεσε από το 14,5% στο 0,6%, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών από 287 εκατ. δολάρια σε 53 και το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 1.313 εκατ. δραχμές σε 161 (χωρίς λογιστικά τρικ και κρυφά ελλείμματα).
Επιδόσεις θαυμαστές που επιτεύχθηκαν βέβαια με σκληρά μέτρα, αφού ο Καρτάλης πάγωσε μισθούς, απέλυσε υπεράριθμους υπαλλήλους που είχαν διοριστεί με μόνο πιστοποιητικό την «εθνικοφροσύνη», αλλά και με φορολόγηση των πλουσίων της εποχής, με πιστωτικό κλοιό στους μεγαλοβιομηχάνους που λεηλατούσαν το Σχέδιο Μάρσαλ, δανειοδοτούμενοι φθηνά από τις κρατικές τράπεζες, οι οποίο έκρυβαν την παραγωγή τους για να την πουλήσουν σε υψηλότερες τιμές (μαυραγοριτισμός και κερδοσκοπία που τη συναντούμε και στις μέρες μας, με τρόφιμα και ενέργεια). Τα μέτρα αυτά βέβαια έσωσαν τη χώρα αλλά δεν έσωσαν την κυβέρνηση Πλαστήρα, που έχασε τις εκλογές ως γνωστόν από τον Παπάγο... Μάλιστα ο στρατηγός Πλαστήρας κάποια στιγμή βλέποντας την αντιδημοφιλία των μέτρων του είπε: "Γίωργη έτσι όπως πάμε σε λίγο δεν θα βρούμε στην κάλπη, ούτε την ψήφο μας.." Και ο Καρτάλης του απάντησε "πρόεδρε αν δεν πάρουμε αυτά τα μέτρα , δεν σώζεται η χώρα από την καταστροφή...". Και ο Πλαστήρας προς τιμήν του τότε του είπε: "Αν είναι να σωθεί η χώρα μη σώσουμε και πάρουμε καμία ψήφο" όπερ και εγένετο....
Γ.Κ. -THESSALIA TV
