Το παρόν είναι αφιερωμένο σε αυτούς που άμεσα ή έμμεσα θεωρούν ότι η εργασιακή και όχι μόνο τακτοποίηση των παιδιών είναι πέρα και πάνω από κάθε ηθικό, αλλά και ανθρώπινο νόμο. Οι ίδιοι που υποτίθεται διέπονται από αυτές τις ηθικές αρχές, εκ του αποτελέσματος των ενεργειών τους, πιστοποιείται ότι θεωρούν όλους τους άλλους, απλούς «υπηκόους»

που θα πρέπει όχι μόνο να σκύβουν το κεφάλι χωρίς καμία αντίδραση σε όσα βλέπουν και αισθάνονται στο πετσί τους, αλλά να πηγαίνουν ένα βήμα ποιο πέρα σε ότι αφορά την συμπεριφορά τους λαμβάνοντας την κλασική στάση της υπογειοποιημένης κουλτούρας «Στα Τέσσερα» και περιμένοντας του επιβήτορες της πολιτικής να τους δώσουν λίγη χαρά οργασμού… πολιτικού ενοείται.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Το ωραίο είναι ότι αυτοί οι τύποι θεωρούν ό,τι ελέγχουν καταστάσεις και χειραγωγούν «οπαδούς» και ανθρώπους.
Χρησιμοποιούν την ισχύ της θέσης τους για να επιβάλλουν τους κανόνες στη πολιτική ζωή του τόπου.
Άνθρωποι που η προσφορά τους περιορίζεται γύρω από τον εαυτό τους-όπως το ηλεκτρόνιο, αλλά και αυτό το φορτισμένο σωματίδιο κοιτάζει να έχει και μια σχέση με τα πρωτόνια σε έναν αέναο πεδίο που μας προσφέρει σταθερότητα- και πρώτο τους μέλημα είναι η πολιτική τους επιβίωση και το βόλεμα των ημετέρων.
Ως άλλοι αυτοκράτορες καταπατούν όλους τους ηθικούς κανόνες στο βωμό της προσωπικής τους ανέλιξης, και της αποκατάστασης των γόνων τους.
Αντιδήμαρχε
Πόσο ηθικό και τίμιο είναι να προσπαθείς να διορίσεις το παιδί σου σε θέση μετακλητού υπαλλήλου;
Πόσο ηθικό και τίμιο είναι να προσπαθείς να επιβάλεις το παιδί σου σε θέση η οποία απαιτεί ιδιαίτερα προσόντα;
Πως λες να αισθανθούν οι πολίτες αν μάθουν ότι τελικά κατάφερες το πολυπόθητο διορισμό του «γόνου» σου;
Θα μου πεις ότι πάνω από όλα η οικογένεια και η προστασία αυτής, ειδικά στις μέρες μας.
Αντιδήμαρχε η κρίση των πολιτών μπορεί να αργεί, αλλά έρχεται και συνήθως είναι οδυνηρή, σαν τη ρομφαία.
Η αλαζονεία και η έπαρση δε διώκεται ποινικά, αλλά τιμωρείται από τους πολίτες.