Έρπουν, γλύφουν, και κάνουν ότι είναι απαραίτητο για να γίνονται αρεστοί στο μέγα Βεζίρη. Δεν έχουν ενδοιασμούς, δεν έχουν καμία ηθική συστολή. Αλλάζουν το μανδύα τους ανάλογα με το προσωπικό τους συμφέρον.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Αυτοί οι σάλιαγκες νομίζουν ότι υπηρετούν το τόπο τους, αλλά στην ουσία υπηρετούν το δόλιο σκοπό τους. Υπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον και όχι για το σκοπό που εξελεγησαν, να υπηρετήσουν τον τόπο. Αλλάζουν αρχηγό με την ιδία ευκολία που λένε ψέματα και σπιλώνουν συμπολίτες τους. Κηλιδώνουν συνειδήσεις. Δεν πιστεύουν σε αξίες, αλλά υποκινούνται μόνο από τις δικές τους ορέξεις, οι οποίες αρχίζουν και τελειώνουν στη νομή της εξουσίας και το καρπό αυτής.
Αναλαμβάνουν το ρολάκι που τους έχει δοθεί, παρόλο που το γνωστικό τους επίπεδο δεν φτάνει να συντάξουν μια πρόταση. Αναλαμβάνουν αντιδήμαρχοι μη γνωρίζοντας ούτε τα βασικά. Δε νοείται να γίνεσαι αντιδήμαρχος τεχνικών έργων ή αντιδήμαρχος οικονομικών και να μην έχεις το απαιτούμενο γνωστικό αντικείμενο. Είπαμε να παίξουν το ρολάκι τους που ο Βεζίρης τους ανέθεσε. Η συνέχεια δεν ενδιαφέρει. Που πας ρε Καραμήτρο; Πως θα εισηγηθείς επί του θέματος όπως παρεμβάσεις και τυχόν τροποποιήσεις, πάνω στη μελέτη του έργου; Γι΄ αυτό επιλέγετε τη δια περιφορά θεμάτων των δημοτικών συμβουλίων για να μη ξεγυμνωθείτε;
Απλά δεν ενδιαφέρονται. Το μόνο που τους ενδιαφέρει να μπαίνουν στο κάδρο για φωτογραφήσεις.
Το πιο καταπληκτικό είναι όταν βάλλουν κατά προηγούμενων αιρετών διοικήσεων που παρεμπιπτόντως δεν ήταν μόνο απλά μέλη, αλλά είχαν και ουσιαστικές θέσεις. «Τώρα τα κάνουμε καλά» και εξυμνούν οτιδήποτε γίνεται και ταυτόχρονα απαξιούν το παρελθόν, το δικό τους παρελθόν. Αιδώς Αργείοι!
Ξαφνικά πιστεύετε ότι αγάπησαν τον τόπο;
Όχι. Είναι φιλοτομαριστές και νάρκισσοι. Απλά οι σάλιαγκες, κρύβονται, τηρούν σιγή ιχθύος, αλλά κάποια στιγμή μεταλλάσσονται σε έχιδνες και τσιμπούν, ύπουλα και από πίσω το θύμα τους.
Πάντα φορούν το πλαστό προσωπείο του καλού συμπολίτη και έρχονται να διεκδικήσουν, τρομάρα τους, τα σωστά και τα δίκαια για τον τόπο τους, που τόσο άδολα αγαπούν.
Όλα για το «θεαθήναι», τελικά…
Οι «ρόλοι» έχουν μοιραστεί σωστά, κατά την παραγγελία, καθώς φαίνεται, λοιπόν, εκ του αποτελέσματος.
Όπως φαίνεται πάντα εκ του αποτελέσματος αυτοί επιδιώκουν τη ψήφο των συμπολιτών τους για να κάνουν περιοδείες ως υποτακτικοί με τον Βεζίρη και να μπαίνουν στο κάδρο της φωτογραφίας στο όνομα και στο στοίχημα της αναγνωρισιμότητας.
Οι τοπικές κοινωνίες δεν έχουν ανάγκη από «σάλιαγκες» αλλά από ανθρώπους που να έχουν όχι μόνο όραμα αλλά και ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ για τον τόπο τους και διάθεση να προσφέρουν στους συμπολίτες τους.
Πως θα γυρίσει σελίδα ένας τόπος όταν κουμάντο κάνουν οι σάλιαγκες; Απλά δε θα αλλάξει σελίδα και τα σάλια αυτών θα πνίξουν ότι υγιές υπάρχει στη κοινωνία και παράλληλα θα παρασύρουν τους υπόλοιπους προς τα κάτω.
Είναι, δυστυχώς, «μαριονέτες», σε ένα θλιβερό «θέατρο του παραλόγου».