Ξεκινώ το άρθρο παραφράζοντας τη φράση του Όσκαρ Ουάιλντ ότι "στη πολιτική, αρχίζουμε απατώντας τον εαυτό μας. Μόνο αργότερα απατούμε τους άλλους".

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Με εξοργίζει το γεγονός της αναφοράς που κάνει ότι «με τη γνώση και την εμπειρία της ιστορικής μας πορείας, και με την εγγύηση της μεγάλης προσφοράς της παράταξής μας στην ελληνική κοινωνία και στην χώρα, να επιβεβαιώσουμε για ακόμη μια φορά, αλλάζοντας τη μοίρα της παράταξης, ότι είμαστε ικανοί, να αλλάξουμε ριζικά και τη χώρα, προσφέροντας μια μεγάλη αγκαλιά προς όλους τους δημοκράτες συμπολίτες μας». Έχεις δίκιο την άλλαξες ριζικά την χώρα αυτήν και τους πολίτες μετατρέποντας μας ως πρόβατα επί σφαγή παραδίδοντας μας στους «θεσμούς».
Η αναφορά του στη πράσινη ενέργεια χωρίς να γνωρίζει το κόστος της μετάβασης σε αυτή, η νομοθέτηση του προγράμματος διαυγείας μέσω του προγράμματος Εύδοξος, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση φαρμάκων και η δημιουργία της ενιαίας Αρχής Πληρωμής ωχριούν μπροστά σε αυτά που έπραξε ως πρωθυπουργός. Μας έσπειρε μια ανίατη αρρώστια και μας έδωσε την ασπιρίνη για να την καταπολεμήσουμε.
Πως μπορούμε να ξεχάσουμε τα εύηχα λόγια του πρώην πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ κατά την προεκλογική περίοδο του 2009;
Πώς να ξεχάσουμε το τι υποσχόταν όταν έκανε επίθεση στη τότε κυβέρνηση του Καραμανλή;
Ποια η διαφορά της «νέας αλλαγής» που ευαγγελίζεται ο ΓΑΠ με αυτή όταν ανέλαβε πρωθυπουργός της Ελλάδας το 2009;
Ευτυχώς για εμάς που δεν έχουμε ασθενή μνήμη καλό είναι να υπενθυμίσουμε τα έργα και τις ημέρες του ΓΑΠ που θέλει να ηγηθεί και πάλι ενός κινήματος που ο ίδιος το απαξίωσε με τις τότε αποφάσεις του.
Να ξεχάσουμε ότι στα τέλη του Ιανουαρίου του 2010, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Α. Παπανδρέου βρισκόταν στο Νταβός και στις 9 Φεβρουαρίου ανακοίνωσε μέτρα για τον δημόσιο τομέα που περιελάμβαναν πάγωμα μισθών κ.λπ.
Το πιο άηθες που έκανε ήταν να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό χρησιμοποιώντας τη καραμέλα της στάσης πληρωμών.
Να ξεχάσουμε ότι στις 3 Μαρτίου ανακοινώθηκαν τα εξής μέτρα:
Μείωση 30% στα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, αδείας.
Μείωση 12% σε όλα τα επιδόματα του Δημοσίου.
Μείωση 7% στις αποδοχές υπαλλήλων ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, ΝΠΙΔ.
Αύξηση ΦΠΑ από 4,5% στο 5%, από 9% στο 10%, από 19% στο 21%
Αύξηση 15% στον φόρο της βενζίνης.
Επιβολή επιπλέον 10% έως 30% στους (ήδη υπάρχοντες) φόρους εισαγωγής επί της αξίας των περισσότερων εισαγόμενων αυτοκινήτων.
Επαναφορά τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα αυτοκίνητα.
Επέκταση των τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα ακίνητα.
Να ξεχάσουμε την ανακοίνωση της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης στις 23 Απριλίου από το Καστελόριζο.
Να ξεχάσουμε τις δραματικές στιγμές και την αγωνία που ζήσαμε.
Να ξεχάσουμε την Κυριακή 2 Μαΐου την υπογραφή του μνημονίου με το ΔΝΤ και την ΕΕ, για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης.
Να ξεχάσουμε που στις 3 Μαΐου 2010, όντως πρωθυπουργός της Ελλάδας αιτήθηκε 80 δισεκατομμύρια ευρώ από τις χώρες του Ευρώ και 30 δισεκατομμύρια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ξυπνήσαμε Στις 8 Μαΐου 2010 με ένα μνημόνιο στο τράχηλο μας, το οποίο περιλάμβανε.
Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων και αντί αυτών ένα επίδομα.
Κατάργηση 13ης και 14ης σύνταξης αντί αυτών ένα επίδομα.
Περαιτέρω περικοπή επιδομάτων 8% στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων και 3% στους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ.
Αύξηση του υψηλού συντελεστή ΦΠΑ από 21% σε 23%, του μεσαίου από 11% σε 13% και αντίστοιχα του χαμηλού στο 6,5%.
Αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης σε καύσιμα, τσιγάρα και ποτά κατά 10%
Αύξηση στις αντικειμενικές τιμές ακινήτων.
Πρόσθεση ενός επιπλέον 10% στους φόρους εισαγωγής επί της αξίας των περισσότερων εισαγόμενων αυτοκινήτων.
Να ξεχάσουμε ότι το νομοσχέδιο προέβλεπε αλλαγές στα εργασιακά με αύξηση του ορίου απολύσεων και μείωση του κατώτατου μισθού. Επιπλέον, στο ασφαλιστικό προέβλεπε αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στον δημόσιο τομέα στα 65 χρόνια.
Να ξεχάσουμε ότι η ανεργία και ο πληθωρισμός εκτινάχθηκαν σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ οι μικροεπιχειρήσεις ένιωθαν το λουκέτο να τους απειλεί.
Να ξεχάσουμε ότι στις 9 Δεκεμβρίου 2010 η κυβέρνηση του ΓΑΠ κατέθεσε στη βουλή το πολυνομοσχέδιο για τα εργασιακά και τις ΔΕΚΟ (ρυθμίσεις για υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών με σκοπό την περαιτέρω μείωση των μισθών.
Παρόλα αυτά έρχεται το κλείσιμο του 2010 όπου το χρέος να αγγίζει το 142,8% του ΑΕΠ και το έλλειμμα στο 10,5%. Παράλληλα η οικονομία συρρικνώθηκε 4,5%.
Να ξεχάσουμε ότι κατά τη διάρκεια του 2011, η πραγματική οικονομία εξακολούθησε να επιδεινώνεται με συνεχή λουκέτα στην αγορά και την ανεργία να συνεχίζει να καλπάζει.
Να ξεχάσουμε την φυγή των νέων.
Να ξεχάσουμε ότι στις 29 Ιουνίου έγινε η ψηφοφορία στη βουλή για το μεσοπρόθεσμο το οποίο περιλάμβανε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσω της ίδρυσης του οργανισμού αποκρατικοποιήσεων (Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας).
Να ξεχάσουμε ότι στα φορολογικά μέτρα του μεσοπρόθεσμου περιλαμβάνονταν τα εξής:
Αλλαγή φορολογικής κλίμακας με επιβάρυνση σε όλους όσους δηλώνουν εισόδημα πάνω από 8.000 Ευρώ και έκτακτη εισφορά για όλους όσους έχουν εισόδημα πάνω από 12.000 Ευρώ.
Μετάβαση σε ανώτερη κλίμακα ΦΠΑ προϊόντων και υπηρεσιών εστίασης.
Επιβολή ετήσιου τέλους για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιτηδευματίες.
Επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας ύψους 2%.
Επιβολή ειδικής εισφοράς συνταξιούχων επικουρικής ασφάλισης που θα παρακρατείται μηνιαία.
Αύξηση του ποσοστού παρακράτησης ΛΑΦΚΑ σε όλες τις συντάξεις άνω των 1450, σε 6% έως 14%.
Να ξεχάσουμε ότι θεσπίζεται μέτρο εργασιακής εφεδρείας για οργανισμούς που καταργούνται, ακόμα όσοι προσλαμβάνονται χωρίς επαγγελματική εμπειρία θα αμείβονται με μισθό χαμηλότερο κατά 20% από το όριο της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης.
Να ξεχάσουμε ότι πάνω στα μέτρα επιβάλλει και άλλα μέτρα:
Νέος έκτακτος φόρος στην ηλεκτροδοτούμενη δομημένη επιφάνεια ακινήτων που θα καταβάλλεται μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.
Περικοπή συντάξεων και μεγάλες περικοπές στο εφάπαξ.
Νέες περικοπές μισθών στο δημόσιο και εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου.
Μείωση του αφορολόγητου ορίου από τις 8.000€ στις 5.000€.
Να ξεχάσουμε ότι συνάπτει νέο δάνειο 130 δισεκατομμυρίων.
Να ξεχάσουμε ότι τον Οκτώβριο του 2011 οι ιδιώτες έπρεπε να αποδεχθούν σε εθελοντική βάση, μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων που διαθέτουν κατά 50%, στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Να ξεχάσουμε την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών με ποσό ύψους 30 δις €.
Και στο τέλος τι έκανε.Την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, κοινώς έγινε λαγός. Πως το κατάφερε; Μα με το υποτιθέμενο δημοψήφισμα. Έφυγε λοιπόν με τη μέθοδο του «στρίβειν δια του δημοψηφίσματος» παραδίδοντας τη διακυβέρνηση στο Λουκά Παπαδήμα και ένα κίνημα που άρχισε να φυλλορροεί.
Ήταν αρκετά δυο χρόνια για να καταστρέψει ένα κράτος, να αποτελειώσει μια κοινωνία και να βάλει ταφόπλακα στο ΠΑΣΟΚ.
Όποιος ξεχνά είναι καταδικασμένος να ξαναζήσει αυτά που δε θα ήθελε να ζήσει ξανά.
Η κοντή μνήμη μόνο συμφορές μοιράζει.
Άλλωστε είναι τόσα πολλά που κάποια από αυτά δε μπορεί να τα ξεχάσεις.