Όταν ένα κόμμα χαρακτηρίζεται από ηπιότητα όταν χρειάζεται σύγκρουση, παραινετικό λόγο όταν χρειάζεται καθαρή θέση, χαλαρότητα, όταν χρειάζεται πυγμή, διστακτικότητα αντί για αποφασιστικότητα, πατερναλιστική κατανόηση αντί για ισότιμη αντιπαράθεση, εμμονή σε διάλογο όταν χρειάζεται ενός ανδρός φωνή και αρχή, αφ υψηλού στάση αντί για δράση, τότε αυτό το κόμμα είναι άκαιρο και εκτός θέματος. Εξυπηρετεί τις ανάγκες των «ισχυρών» προσωπικοτήτων-συνιδρυτών του και όχι αυτές της κοινωνίας.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης

Χημικός Μηχανικός

Είναι ένα κόμμα φοβικό, εμποτισμένο μέσα στην εσωστρέφεια και δε προσφέρει καμιά υπηρεσία στο λαό.
Το ΚΙΝΑΛ δεν είναι ούτε ένας απόηχος του παλιού ένδοξου κινήματος που έφερε τεράστιες αλλαγές στη δομή της κοινωνίας, αφού έχει ξεφύγει από την βαθειά ιδεολογική του πλατφόρμα. Όλοι εμείς που ανδρωθήκαμε πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ μας θλίβει το γεγονός όπου αυτή η πολιτική ορθοδοξία κατέληξε σήμερα να είναι ένα μικρό κόμμα εσωστρεφές που επιδιώκει απλά να κρατηθεί στη πολιτική κατάσταση του τόπου με συνεχιζόμενες ενέσεις ντοπαρίσματος. Ένα κόμμα όπου από καιρό έχει αποκλεισθεί από τις πλατιές μάζες της κοινωνίας μας. Ένα κίνημα κατ΄επίφαση όπου στην ουσία δεν έχει δεξαμενές άντλησης στη νέα γενιά, βασική προϋπόθεση για να κρατηθεί στη πολιτική ζωή.
Όποιος ανατράφηκε πολιτικά από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, πλέον δεν ταυτίζεται μαζί του, ή μάλλον, έπαψε να ταυτίζεται μαζί του διότι πλέον κατάλαβε ότι αυτό το «κίνημα» έπεσε σε τέλμα διότι δεν έχει πλέον να δώσει κάτι στην ελληνική κοινωνία. Ένας πολιτικός έρωτας έσβησε διότι τα τελευταία χρόνια με τις πολιτικές αποφάσεις και ειδικά μετά το 2012 του απομακρύνθηκε από τη λαϊκή βάση που ήταν και ο πνεύμονας του.
Το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε μόνο το ΠΑ.ΣΟ.Κ με τη στενή έννοια του των οργάνων του κινήματος. Ήταν όλοι εμείς, όλη η κοινωνία με τις συνισταμένες της. Όλοι εμείς δίναμε τη ζωογόνο δύναμη για να λάμπει ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ.
Το ΚΙΝΑΛ δεν θα αντέξει, ούτε θα περάσει το σκόπελο της εσωστρέφειας, όσο και αν προσπαθεί η σημερινή του ηγεσία για να μας πείσει για του λόγου το ασφαλές.
Τα νερά κυλάνε, τα γεγονότα τρέχουν, τα πράγματα και οι άνθρωποι αλλάζουν. Η επανάληψη ως φάρσα στην οποία αναφέρεται ο Μαρξ, είναι γελοία μίμηση και όχι επανάληψη επί της ουσίας. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να αντιληφτεί ότι είναι ανίκανη να οδηγήσει το κίνημα σε μια δυναμική φάση πολιτικής σύγκρουσης και να οδηγήσει το δημοκρατικό σοσιαλιστικό τόξο στα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας.
Τη καλύτερη προσφορά της σημερινής ηγεσίας είναι να εγκαταλείψει την διεκδίκηση της προεδρίας του κινήματος και να αφήσει χώρο και παράλληλα να στηρίξει το νέο, το ελπιδοφόρο.
Ο Ανδρέας εμπιστευόταν τους νέους και δε φοβόταν την «ΑΛΛΑΓΗ» και αν ζούσε θα έλεγε οι νέοι πρέπει να βγουν μπροστά, να τους εμπιστευτεί περισσότερο η κοινωνία, διότι η ζωή προχωράει μόνο όταν το νέο οφείλει να κινείται στις αρχές του παλιού, να μη ξεχνάει τις ρίζες του και συνάμα να σέβεται του παλιό και τους αγώνες που δόθηκαν και έφεραν δομικές αλλαγές στο συνταγματικό, το οικογενειακό, το εργατικό δίκαιο. Τιμήστε τον Ανδρέα Παπανδρέου τον επαναστάτη της Δημοκρατίας, το σύντροφο του λαού.