Η πολιτική μας πρέπει να κοιτά το μέλλον, με γνώμονα τις άξιες του παρελθόντος.Το ΠΑΣΟΚ, όπως πιστεύουν πολλοί, δεν έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο, όπως παλαιότερα η Ένωση Κέντρου, η ΕΔΑ και άλλες δυνάμεις της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.
Όσο το κόμμα μας λειτουργεί με φοβικότητα, επιλέγοντας την περιχαράκωση και την ενοχοποίηση κάθε διαφορετικής άποψης, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες του κυρίου Τσίπρα να καταλάβει οριστικά το χώρο. Άραγε θα το επιτρέψουμε;
Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός
Ή θα αλλάξουμε ριζικά, λόγο, στρατηγική, πρόσωπα και μοντέλο λειτουργίας, ή θα οδηγηθούμε σταδιακά στην συρρίκνωση και την μετατροπή μας σε μουσειακό έκθεμα.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα δεν είναι να του δωθεί ένα προεκλογικό φιλί της ζωής με στόχο την συναισθηματική ψήφο, κυρίως των μεγαλύτερων σε ηλικία στελεχών και μελών. Αυτό που θα κρατήσει την παράδοση του ΠΑΣΟΚ ζωντανή είναι να μελετηθεί, να κεφαλαιοποιηθεί και να αξιοποιηθεί η πολιτική του κληρονομιά, με τα θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία του, ώστε να αποτελέσουν τις βάσεις για την νέα προοδευτική και δημοκρατική παράταξη. Μόνο έτσι η εμπειρία του ΠΑΣΟΚ θα συμβάλλει στην διεύρυνση της δημοκρατίας και την αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δε μπορούν ν΄ αναζητούν απλά μια σανίδα για την προσωπική τους σωτηρία, όπως έκαναν όταν μιλούσαν για τη συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ, ή δημιουργώντας την ΕΛΙΑ!
Η νέα εποχή προϋποθέτει ένα πραγματικά νέο κίνημα, με επικαιροποιημένες θέσεις, σεβασμό στους θεσμούς και στο πολίτη, να αφουγκράζεται τη φωνή της κοινωνίας και δικτυωμένο παντού.
Εάν παραμένει ισχυρή επιθυμία όλων μας το Κίνημα Αλλαγής-ΠΑΣΟΚ μπορεί να πρωταγωνιστήσει ως δύναμη ευθύνης, στην άσκηση προγραμματικής αντιπολίτευσης, στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στο κράτος, στην οικονομία, στην κοινωνία, στο πολιτικό σύστημα οφείλουμε:
• Να χτίσουμε από την αρχή τις σχέσεις μας με την κοινωνία
• Να οργανώσουμε μια αντιπολίτευση απαλλαγμένη από τις παθογένειες της στείρας αντιπαράθεσης και του λαϊκισμού.
Η τρέχουσα συγκυρία είναι κρίσιμη για το μέλλον της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Για την εκλογή προέδρου που θα διενεργηθεί φέτος θα πρέπει κοινός στόχος όλων των πλευρών να είναι μια διαδικασία που όχι μόνο θα εγγυηθεί την ομαλή έκφραση της βούλησης των μελών αλλά και θα προσφέρει μια ελκυστική εικόνα προς τα έξω, ειδικά σε όσους αναζητούν στο Κίνημα Αλλαγής-ΠΑΣΟΚ μια εναλλακτική στον λειψό δικομματισμό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό.
Μας περιμένουν δύσκολες μέρες και θα χρειαστούν επίπονες και επίμονες προσπάθειες για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων οξύτατων και πολυσύνθετων προβλημάτων που χρονίζουν και καθηλώνουν την κοινωνία και τη χώρα.
Όλοι κοιτούν προς το κέντρο. Την όποια στροφή του κυρίου Τσίπρα αλλά και του Μητσοτάκη και των συνοδοιπόρων αυτών την κρίνω ως προσχηματική και τυχοδιωκτική.
Δε γίνεται οι κύριοι αυτοί να ξεχνούν αλλά και αυτοί που υπηρετών σήμερα το ΚΙΝΑΛ, πως η Δημοκρατική Παράταξη για την οποία μιλούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν πρώτα απ’ όλα μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, που ξεπερνούσε τα όρια των κομμάτων της εποχής και στόχευε στην αλλαγή της κοινωνίας. Μια κοινωνική συμμαχία απέναντι στη συντήρηση και τον δογματισμό, με προοδευτικό πρόσημο που θα πάλευε με το λαό σύμμαχο για μια διαφορετική Ελλάδα.
Τί σχέση έχει η Δημοκρατική Παράταξη, για την οποία αγωνιστήκαμε, με το δημιούργημα των Βενιζέλου, Λοβέρδου, Μπίστη και των λοιπών συγγενών και τα λοιπά παιδιά του Σημίτη;
Τί σχέση έχει με τον λαό, ένα πολιτικό κατασκεύασμα που βρίσκεται πολιτικά απέναντί του;
Τί σχέση έχουν με τα οράματά μας οι σημερινοί πρωταγωνιστές της κοινωνικής διάλυσης, της φτώχειας, της ανεργίας, του αυταρχικού δεξιού κράτους, των αντεργατικών διατάξεων, της υπερφορολόγησης και τελικά της απόλυτης εξάρτησης στις επιλογές των δανειστών;
Η μέχρι σήμερα πορεία του εγχειρήματος ΚΙΝΑΛ και το ΠΑΣΟΚ ως συνιστώσα δεν μας ικανοποιεί.
Το Κίνημα Αλλαγής δεν κρίθηκε μόνο από τις προγραμματικές του παρεμβάσεις αλλά και από τη δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία του, και, δυστυχώς, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των προοδευτικών πολιτών.
Συνεχίζουμε με πείσμα και ευθύνη γιατί το οφείλουμε στην ιστορική διαδρομή του χώρου, στην προσφορά του στην ελληνική κοινωνία και στους αγώνες των στελεχών του.
Τελειώνοντας οριστικά με το σημερινό ΚΙΝΑΛ του συμβιβασμού και της νεοσυντήρησης, εντείνουμε τις προσπάθειες για την ανασύσταση του σοσιαλιστικού και δημοκρατικού χώρου, που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός μας.
