H Ελλάδα του σήμερα δεν κινείται στον αστερισμό των σύγχρονων αναγκών και στόχων της. Επιβάλλεται πλέον να επανακαθορίσουμε, να πούμε καθαρά με ποιες κοινωνικές δυνάμεις και κάτω από ποιές προϋποθέσεις θα ανταποκριθούμε στις σημερινές ανάγκες και θα υλοποιήσουμε τους στόχους που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην επομένη δεκαετία. Επιβάλλεται, με άλλα λόγια να επαναδιατυπώσουμε με τους πλέον σύγχρονους όρους έτσι ώστε να υπάρχει κοινωνική ηρεμία και συνοχή σε όλα τα στρώματα που αποτελούν τη κοινωνία μας.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Πρώτα απ' όλα η προοδευτική πολιτική, οφείλει να έχει σταθερό μέτωπο απέναντι στις δυνάμεις του άκριτου κοσμοπολιτισμού, της αντιπαραγωγικής οικονομίας, του παρασιτισμού και της διαφθοράς. Σημαίνει ότι η πολιτική θα πρέπει να στηρίξει τις άγρυπνες δυνάμεις οι οποίες θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά ενός κοινωνικού συνασπισμού ο οποίος θα αποτελείται από δυνάμεις της εργασίας, αυτές των εργατών, των μισθωτών, των αγροτικών στρωμάτων, των μικρομεσαίων επαγγελματιών, των ανέργων, των συνταξιούχων. Απέναντι τους η προοδευτική πολιτική οφείλει να είναι ενισχυτική, διακριτή και συγκεκριμένη. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην παραγωγική ανασυγκρότηση και τον εκσυγχρονισμό του τόπου.
Η προοδευτική πολιτική να στηρίξει, να απευθυνθεί και να ενσωματώσει τις κοινωνικές δυνάμεις που αγωνίζονται για τα σύγχρονα αιτήματα που αφορούν την οικολογία, τον πολιτισμό, την παιδεία, το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, την ισότητα, τα κοινωνικά προβλήματα της νέας γενιάς, την προστασία και την ασφάλεια του πολίτη, το περιβάλλον. Στήριξη του παρόν και του μέλλοντος.
Η προοδευτική πολιτική, η σύγχρονη κεντροαριστερά, οφείλει να συσπειρώσει σε μια διαρκώς διευρυνόμενη κοινωνική πλειοψηφία τις δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, της οικολογίας, της επιστήμης, της κοινωνικής αλληλεγγύης. Καμία κοινωνική ομάδα δε περισσεύει αφού όλες μαζί υφαίνουν τον ιστό της κοινωνίας και τη συνοχή αυτής.
Η προοδευτική πολιτική είναι υπεύθυνη για την δυναμική ή μη, για τη μετατροπή μιας κοινωνικής πλειοψηφίας σε πολιτική δύναμη που θα καθορίσει την επίτευξη των σύγχρονων οραμάτων και στόχων του ελληνισμού και θα διασφαλίσει την προοδευτική πορεία του τόπου. Για να επιτευχτεί αυτό, βασική προϋπόθεση είναι να μην υπάρχουν όροι νομής και διαχείρισης εξουσίας.
Προϋποθέσεις και συγκεκριμένες επιλογές για την επίτευξη των παραπάνω:
Α. Στο επίκεντρο των στόχων της προοδευτικής πολιτικής να βρίσκεται πάντοτε ο πολίτης και η ευημερία του, ο σεβασμός στην αυτονομία του, τη συμμετοχική του δύναμη, την ενεργό του δράση. H νέα εποχή απαιτεί συλλογικά, κοινωνικά και πολιτικά υποκείμενα που δεν υποβαθμίζουν τον πολίτη σε μάζα, ούτε τον χειραγωγούν.
Β. Οι διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία δεν προκύπτουν στο όνομα ιστορικών πολιτικών αντιπαραθέσεων, αλλά στην πραγματική βάση των στόχων της σύγχρονης ανάπτυξης. Δεν είναι πια αρκετά μια κοινωνία τυπικής συναίνεσης που εξαντλεί τον κοινωνικό διάλογο στη διανομή της πίτας ανάμεσα σε παραδοσιακούς κοινωνικούς εταίρους. Πρέπει να εξοικειωθούμε με την ιδέα ότι η κοινωνία του σήμερα και του αύριο θα στηρίζεται σε μία ενσυνείδητη αναπτυξιακή συμμαχία αντιπαρατιθέμενων, ίσως, αλλά συμβατών συμφερόντων. O νέος προοδευτικός κοινωνικός συνασπισμός οφείλει να αρθρώνει αυτή τη συμμαχία μέσα από ολοκληρωμένες συμφωνίες που περιλαμβάνουν όλες τις όψεις της πραγματικής ανάπτυξης: την παραγωγική ανασυγκρότηση, την αύξηση της παραγωγικότητας, την εξωστρέφεια, την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, το κοινωνικό κράτος, την ποιότητα ζωής.
Γ. H νέα σχέση μιας σύγχρονης προοδευτικής πολιτικής με την κοινωνία και η αφετηρία της αναγέννησής της ξεκινά από τη συνειδητοποίηση ότι η στρατηγική πραγμάτωσης των στόχων της, δεν περνά πια κυρίαρχα μέσα από το κράτος, ούτε εξαντλείται σ' αυτό. Χρειαζόμαστε κοινωνίες με ανεπτυγμένες όλες τις φυσικές, ανθρώπινες και παραγωγικές μας δυνατότητες, ικανές να αποφασίζουν και να ελέγχουν την ίδια τους την πορεία.
Δ. Η προοδευτική πολιτική θα πρέπει να δώσει ώθηση και να μη δρα ως ανάχωμα στο διαρθρωμένο μαζικό κίνημα. Θα πρέπει να το αφήσει ακηδεμόνευτο για να αναζητήσει το νέο του ρόλο και να ανασυγκροτηθεί. Συνδικαλισμός, αυτοδιοίκηση, νέα κινήματα και ρεύματα, μη κυβερνητικές οργανώσεις, ενοποιούν δυνάμεις και στόχους στα πλαίσια των ολοκληρωμένων συμφωνιών.
Πλέον η προοδευτική πολιτική θα πρέπει να αναπτύσσεται και να λειτουργεί σε συνθήκες αδιατάρακτης πολιτικής σταθερότητας, καθαρών και σύγχρονων κανόνων πολιτικών σχέσεων και επιδιώξεων, με ολοκληρωμένη δημοκρατική δομή που επιτρέπει την πιο αυθεντική έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας. Επιβάλλεται πλέον να μιλήσουμε για μια βαθιά κοινωνική διεργασία την οποία διευκολύνει ο άμεσος και ουσιαστικός διάλογος στην κορυφή και όχι απλώς πολιτική διαπραγμάτευση κατανομής εξουσιών.
Πρέπει να δώσουμε τέλος στην ιστορική εποχή που οι σχέσεις των κομμάτων κυριαρχούνται από άκρατη ιδεοληψία, πολιτικά στεγανά, παρωχημένες αντιλήψεις και βέβαια να λέμε όχι σε εκείνα τα πολιτικά κόμματα που δεν υπηρετούν το λαό, αλλά μόνο τον άκρατο εγωισμό των αρχηγών τους.
Να ανοίξουμε ένα νέο ιστορικό κύκλο ουσιαστικών προγραμματικών συγκλίσεων, και να επαναθεμελιώσουμε το προοδευτικό μέτωπο απέναντι στο μέτωπο της συντήρησης και των οπισθελκουσών δυνάμεων.
O μόνος δρόμος είναι η πολιτική ανοιχτών θυρών χωρίς ηγεμονισμούς και προαπαιτούμενα με στόχο ουσιαστικές συγκλίσεις ειδικά στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς. Η περιχαράκωση των ιδεών στη πολιτική δημιουργοί πάντα αφοριστικές τάσεις.