Η πολιτική ορίζει το παρόν και το μέλλον.Η πολιτική καθορίζει μέσω νομοθετικών ρυθμίσεων τη λειτουργία του κράτους και τη καθημερινότητα των πολιτών. Εξού και ο ορισμός «επαναπροσδιορισμός του κράτους» κάθε φορά που εκλέγεται μια κυβέρνηση.

Γράφει ο Γιώργος Μπακογιάννης, Χημικός Μηχανικός
Η πολιτική ορίζει το γενικό σχεδιασμό της οικονομικής ζωής του τόπου, όχι σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας, τις ατομικές ανάγκες, αλλά οριζόντια. Μέτρα από τα οποία πλήττονται οι ασθενείς και ευνοούν τη πλουτοκρατία.
Η πολιτική σχεδιάζει χωρίς να διαχωρίζει το μονοπωλιακό ή τον ανταγωνιστικό χαραχτήρα της αγοράς. Πολιτική και ισχυροί αναλόγως τι βολεύει τους δεύτερους δημιουργούν ισχυρά μονοπώλια. Βλέπε εταιρείες φαρμάκων, Βιομηχανίες όπλων κ.α.
Η πολιτική δε σχεδιάζει μέτρα για την οικογένεια και τη στήριξη αυτής.
Η πολιτική σχεδιάζει και αποφασίζει το μέλλον της παιδείας, χωρίς να νοιάζεται για τη φιλομάθεια, τις πνευματικές ανησυχίες της νεολαίας. Δεν την ενδιαφέρει αν υπάρχει διαλεκτική σκέψη, παρά μόνο πως θα προετοιμάσει κατάλληλα γρανάζια για την εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου.
Η πολιτική σχεδιάζει μαζί με την εργοδοσία πως θα τσαλακώσει την αξιοπρέπεια των εργαζομένων, πώς να περιθωριοποιήσει και να εξαθλιώνει μεγάλο μέρος αυτών, στέλνοντας εκατομμύρια άτομα στην ανεργία και την υποαπασχόληση.
Η πολιτική σχεδιάζει μαζί με τα ΜΜΕ πως να καλλιεργούν τη βία, το φόβο, τον ψευτο-ηρωισμό, τον παρασιτισμό, την υποκουλτούρα, και να προβάλλουν τα “είδωλα” και τα “ιδανικά” του καπιταλισμού.
Η πολιτική δε προβλέπει. Προτιμά να έρχεται ως ψευτομεσσίας και να δίνει λύσεις, εκ των υστέρων, παρά να παίρνει τα αναγκαία προληπτικά μέτρα, παρόλο τις διαρκείς φωνές των ειδικών. Βλέπε πρόληψη περιαστικών δασών, πλημμύρες αστικών κέντρων κ.α.
Η πολιτική δεν θέλει άλλη μορφή εξουσίας γι΄ αυτό απαξιεί το Α΄ και Β΄ βαθμό αυτοδιοίκησης.
Τι φανερώνουν όλα αυτά. Ότι η πολιτική ανεξαρτήτως αν είναι δομημένη με βάση τις δημοκρατικές αρχές, τον σοσιαλισμό, ή τον κολεκτιβισμό, πως απώτερος σκοπός της είναι η χειραγώγηση και ο πνευματικός βιασμός του ανθρώπου.
Οι πολιτική δεν είναι ηλίθια. Ανεξαρτήτως ποιοι την υπηρετούν -έχοντας κάποια υψηλή, μέτρια ή χαμηλή νοημοσύνη- υπηρετεί μια βασική αρχή. Να γίνει το απόλυτο αφεντικό. Αρχή και ρυθμιστής των πάντων.
Στόχος της πολιτικής είναι να οδηγούν τους ψηφοφόρους στο μαντρί των έξυπνων” αστών πολιτικών.
Όπως πολύ ορθά έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ:
«Ο χειρότερος αναλφάβητος είναι ο πολιτικά αναλφάβητος. Δεν ακούει τίποτε, δεν βλέπει τίποτε, δεν συμμετέχει στην πολιτική ζωή. Μοιάζει σαν να μην γνωρίζει ότι το κόστος ζωής, η τιμή των φασολιών, του αλευριού, του ενοικίου, των φαρμάκων, όλα εξαρτώνται από πολιτικές αποφάσεις. Ακόμα χειρότερα περηφανεύεται για την πολιτική του άγνοια, φουσκώνει το στήθος του και δηλώνει πως μισεί την πολιτική. Δεν γνωρίζει, ο ηλίθιος, πως εξαιτίας της αποχής του από την πολιτική υπάρχει η πορνεία, το εγκαταλελειμμένο παιδί, ο ληστής και ακόμα χειρότερα, οι διεφθαρμένοι κυβερνήτες, οι λακέδες των διεθνών εταιρειών που μας εκμεταλλεύονται».