Τι πραγματικά ωθεί τους συνάνθρωπους μας να πιστεύουν ότι ο εμβολιασμός δεν είναι η σωστή διαδικασία αντιμετώπισης και ανάσχεσης του ιού και να αγωνίζονται να αναμεταδίδουν απόψεις «διαφόρων» ειδικών οι οποίοι δεν έχουν το γνωστικό υπόβαθρο.
Η ιατρική όπως γνωρίζουμε έχει πολλές ειδικότητες, μιας και το ανθρώπινο σώμα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο και μια ειδικότητα δε μπορεί να καλύψει ένα τέτοιο ευρύ πεδίο.
Πως είναι δυνατόν για θέματα ιών και αντιμετώπιση αυτών να ακούμε και να προκρίνουμε τη λύση που δίνει ένας καρδιολόγος και όχι έναν πνευμονολόγο και την αντίστοιχη ειδικότητα αντιμετώπισης των ιών;
Να το θυμηθείτε ότι πολύ από αυτούς τους γιατρούς έχουν πολιτικές σκοπιμότητες και θα είναι υποψήφιοι βουλευτές μιας και έχουν κτίσει ένα αγωνιστικό προφίλ, ένα προφίλ ψευδοαντίστασης λόγω της πανδημίας.
Τι είναι όμως αυτό που εμποδίζει τους συνάνθρωπους μας να μην αποδέχονται τον εμβολιασμό ως τη μοναδική λύση ανάσχεσης του ιού;
1.Από τη μια το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και το μορφωτικό κεφάλαιο σίγουρα παίζουν σημαντικό ρόλο αλλά αδυνατούν να εξηγήσουν όλες τις περιπτώσεις. Παρότι τις περισσότερες φορές η μορφή του αντιεμβολιαστή τον θέλει ανορθόγραφο, χωρίς υψηλό δείκτη κρίσης και οπαδό κάθε συνομωσίας αφού το επίπεδο μόρφωσης του δε του επιτρέπει να επεξεργαστεί τις δυσνόητες πληροφορίες που αναγνώσει. Από την άλλη όμως υπάρχουν και μορφωμένοι, όπου αποσκοπούν σε ίδιο όφελος . Για παράδειγμα, δυο κατηγορίες που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο είναι οι δικηγόροι και οι γιατροί και είναι αυτοί που δικαιολογούν την άρνηση του εμβολιασμού ως αντίσταση, οι μεν πρώτοι σε αντισυνταγματικά μέτρα και οι δεύτεροι για ιατρικούς λόγους, χωρίς όμως να δικαιολογούν επαρκώς τη θέση τους. Πολλοί έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο Επικρατείας και δεν έχουν δικαιωθεί.
2.Για μένα προσωπικά αυτά τα άτομα κυριαρχούνται από φόβο. Δεν εμβολιάζονται γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν τον φόβο τους και έτσι τείνουν ευήκοα ώτα σε κάθε ακραία θεωρία και ψευδή είδηση. Όμως είμαι σίγουρος , ότι και όσοι εμβολιάζονται δεν είναι απαλλαγμένοι από το φόβο (ο οποίος είναι κάτι το φυσιολογικό). Η διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων είναι ότι οι δεύτεροι μπορούν και τον διαχειρίζονται. Με τα επιχειρήματα που υιοθετούν για να τον εκλογικεύσουν, και το ρίσκο που προτίθενται να πάρουν σε σχέση με το προσδοκώμενο όφελος.
Σε μια κοινωνία μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν ανάμεσα μας και οι «πονηροί» οι αρνητές των εμβολίων όπου εκμεταλλεύονται τους πρώτους, περιμένοντας ότι η ανοσία της αγέλης θα δουλέψει και για αυτούς. Με μηδενικό ρίσκο, κρατούν για πάρτι τους όλα τα πιθανά οφέλη. Είναι σαν να έχουμε σταματήσει στο φανάρι για να στρίψουμε με σειρά, και έρχεται κάποιος από πίσω και μας περνάει αντιμετωπίζοντάς μας ως κορόιδα. Αυτό δεν είναι ζήτημα δημοκρατικής άποψης ή πολιτισμού, είναι ζήτημα αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
Όλοι γνωρίζουμε ότι δε ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο. Τα τελευταία χρόνια όλοι βιώνουμε την οικονομική και κοινωνική καταπίεση από το νεωτερικό κράτος και μάλιστα πλέον το έχουμε τοποθετήσει εχθρικά απέναντι μας. Όμως αυτή η στάση μας δε μπορεί να κατηγορεί το κράτος ή τις υγειονομικές υπηρεσίες ότι δήθεν θέλουν να καταδικάσουν και παράλληλα να δολοφονήσουν εκούσια ή ακούσια τον κόσμο.
Οι διαφορετικές απόψεις αν έχουν επιστημονικό υπόβαθρο είναι δεκτές. Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία μας και αυτή είναι η ομορφιά της. Όμως σε μια δημοκρατία όλοι οφείλουμε να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο μας ανεξάρτητα από τη προσωπική μας άποψη και ειδικά σε θέματα που «καίνε» τη κοινωνία μας, όταν η δική μας στάση επηρεάζει το γενικό σύνολο.
Ανεξάρτητα λοιπόν από την κριτική μας στην κυβέρνηση για άλλα θέματα, εδώ ακολουθεί οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με τις κυβερνήσεις όλων των πολιτισμένων κρατών του πλανήτη.
Θα ήθελα να καταθέσω έναν προβληματισμό όσον αφορά ένα κράτος όπου πρωτοστάτησε στον εμβολιασμό. Ένα κράτος όπου και ο τελευταίος πολίτης σε αυτό έχει μεγάλη αξία μιας και βάλλεται καθημερινά από προκλήσεις . Προκλήσεις που απειλούν τόσο την βιωσιμότητα του, όσο και εν γένει την ίδια την ύπαρξη του.
Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ θα προχωρούσε σε μαζικό εμβολιασμό αν είχε τη παραμικρή αμφιβολία ότι θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή έστω και ενός πολίτη του;
Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτή η χώρα δε θα αλλάξει ποτέ.
Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός
