Δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός αναλυτής, ή έμπειρος πολιτικός για να καταλάβεις το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων και τη δυναμική αυτών σήμερα.
Εν μέσω πανδημίας και παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας προσπαθούν να αποκτήσουν την όποια δυναμική που θα τη καθιερώσουν ως κυρίαρχη δύναμη για τις επερχόμενες εκλογές όποτε αυτές προκηρυχτούν.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Η Νέα Δημοκρατία, η όποια βρίσκεται στο τιμόνι της κυβέρνησης αυτή τη περίοδο, δείχνει να έχει μια σταθερή τάση , όσον αφορά την αποδοχή της από την κοινωνία, παρόλο τη κρίση της πανδημίας.Ίσως αυτή η τάση να έχει να κάνει και με το γεγονός ότι δεν υπάρχει μια ικανή αντιπολίτευση να αρπάξει-δημοκοπικά- τις τυχόν αστοχίες της κυβέρνησης όσον αφορά τη διαχείριση της πανδημίας.
Από την άλλη όμως για πρώτη φορά μετά από την εποχή του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου ένιωσε ο Έλληνας ασφαλής μιας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαχειρίστηκε σε ικανοποιητικό βαθμό τη κρίση του Έβρου, αλλά πρόσθεσε και στη φαρέτρα της , την επιθετική εξωτερική πολιτική μέσω των τοποθετήσεων του υπουργού εξωτερικών.
Η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, πρώτα με την Ιταλία και μετά με την Αίγυπτο είναι πλέον γεγονός. Θεωρώ ότι δεν θα αργήσει να γίνει με Κύπρο και με Λιβύη, πάντα με το «χεράκι» των ισχυρών.
Εν μέσω παγκόσμιας πανδημίας και οικονομικής ύφεσης η Κυβέρνηση προχώρησε σε αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων που συνολικά ξεπερνάμε τα 8 δις ευρώ. Οξύμωρο δεν είναι από τη μια η Ε.Ε να σου κουνά το δάχτυλο και η κυβέρνηση να προχωρά σε αγορά εξοπλιστικών προγραμμάτων. Αυτό απλά σημαίνει ότι υπάρχει η συναίνεση των ισχυρών για θωράκιση της Ανατολικής μεσόγειου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ανάχωμα το οποίο να εξασφαλίζει τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας και εν γένει αυτά της ευρωπαϊκής ένωσης.
Για πρώτη φορά η κυβερνήσει έχει εξασφαλίσει δυνατές συμμαχίες με τα όμορα κράτη αυτά της νοτιοανατολικής μεσογείου, αλλά και από την αραβική χερσόνησο.
Εν μέσω κρίσης η κυβέρνησε με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών προχωρά σε μειώσεις φόρων μιας και γνωρίζει, από τη μια ότι με αυτές μπορεί να έρθει ανάκαμψη της οικονομίας, και στήριξη της εργασίας, και από την άλλη να στήριξη τη μεσαία τάξη η οποία καθορίζει εν πολλώ το αποτέλεσμα των εκλογών.
Αν καταφέρει να δώσει προτεραιότητα στους εργαζόμενους, στην επιβίωση τους από την κρίση της πανδημίας και στην αναβάθμιση τους για να μπορούν να συμμετάσχουν στις αλλαγές της νέας εποχής και όχι να απειλούνται, τότε η Νέα Δημοκρατία θα γίνει ο μοναδικός πόλος ικανός να συγκεντρώσει τη πλειοψηφία της κοινωνίας . Μην ξεχνάμε ποτέ ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να παθαίνουν ζημιά αλλά ξαναφτιάχνονται γιατί αυτή είναι η φύση και το ρίσκο του καπιταλισμού. Όμως οι πολίτες πρέπει να διασωθούν ως εργαζόμενοι με αξιοπρέπεια γιατί αν καταστραφούν δεν συνέρχονται και θα χρεοκοπήσει η κοινωνία.
Όσον αφορά το ΣΥΡΙΖΑ αυτός επιμένει στην εσωστρέφεια που τον χαρακτηρίζει μετά την ήττα των εκλογών του 2019.Η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλει να βρει τον βηματισμό της και τον τρόπο που θα κινηθεί από εδώ και στο εξής απέναντι στην κυβέρνηση.
Κορυφαία στελέχη αυτού τελευταία ( Κοτζιάς, Τσακαλώτος) έχουν παραγκωνιστεί και τη θέση τους έχουν πάρει νεόκοποι αριστεροί πολιτικοί.
Το να υποστηρίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν ισχυρή κοινωνική γείωση με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών του 2019 είναι λάθος.
Πρέπει να επανέλθουν με πρόγραμμα με σχέδιο, έτσι ώστε να ωριμάσει στη συνείδηση του Έλληνα ψηφοφόρου. Η εσωστρέφεια κι ο εσωκομματικός εμφύλιος, που έχουν επιλέξει θα γίνει ταφόπλακα. Στο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνουν τον αποδιοπομπαίο τράγο εκτός, ενώ είναι εμφανώς ότι είναι μέσα στο κόμμα.
Για να ανακάμψουν και να επανέλθουν στη διακυβέρνηση, χρειάζεται σκληρή συλλογική προσπάθεια, ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος και η μέγιστη δυνατή συνοχή και εξωστρέφεια. Δυνατή, πειστική αντιπολίτευση, με σύγχρονο προοδευτικό πρόγραμμα, ισχυρό, ανοικτό, δημοκρατικό κόμμα και πάνω από όλα πατριωτικό όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Νίκος Κοτζιάς.
Θα πρέπει να καταλάβουν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι σκληρές ομαδοποιήσεις διχάζουν το κόμμα, υποσκάπτουν την εσωκομματική δημοκρατία, τορπιλίζουν τον ουσιαστικό διάλογο, και βλάπτουν καίρια και τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα.
Το ΚΙΝΑΛ είναι πλέον πονεμένη ιστορία. Οι απόγονοι και επίγονοι του Ανδρέα Παπανδρέου δεν έχουν ιδεολογική πλατφόρμα και παλινδρομούν ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ. Κινούνται ανάμεσα σε κυλιομένους λίθους και αν δεν αλλάξουν ρότα θα συνθλιβούν.
Το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να αλλάξει ηγεσία να θέσει πλέον τη πολιτική ατζέντα ως δύναμη σταθερότητας. Θα πρέπει να γίνει ρυθμιστής της πολιτικής σκηνής του τόπου και όχι ουραγός. Βγαίνοντας σιγά σιγά από τη πανδημία και καλώς εχόντων των πραγμάτων , έχοντας βρει το βηματισμό της η κοινωνία, θα πρέπει το ΚΙΝΑΛ να δρομολογήσει άμεσα τις διαδικασίες εκλογής νέας ηγεσίας και με αυτή να πορευτεί στο μέλλον. Με την υπάρχουσα δομή το ΚΙΝΑΛ θα καταρρεύσει εκλογικά, για τον απλό λόγω δεν έχει ερεθίσματα στους κόλπους στη νέα γενιά, και όποιος δεν έχει μαζί του τη νέα γενιά απλά δεν έχει μέλλον.
Μπορεί η Φώφη Γεννηματά να δηλώνει ότι δε θα γίνει συμπλήρωμα κανενός, αλλά όλοι γνωρίσουμε ότι πολλές φορές τα λόγια και ειδικά τα πολιτικά λόγια δε συνάδον με τις πολιτικές πράξεις.
Το ΚΙΝΑΛ χρειάζεται μια ιδεολογική ταυτότητα με ξεκάθαρες θέσεις και πραγματικό άγονα στη κοινωνία, αν πραγματικά θέλει να δει τα ποσοστά του να αυξάνονται.