Όταν η εκάστοτε κυβέρνηση νομοθετεί τα καλά υπέρ των ολίγων και τα άσχημα υπέρ των πολλών, τότε σύμφωνα με αυτούς δεν έχουμε κατάλυση της δημοκρατίας, αλλά υπεράσπιση αυτής, κοινώς προασπίζουμε το δημόσιο συμφέρον- δημοκρατία

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός
Έχει καταντήσει κοινοτυπία, πρώτα με την οικονομική κρίση και σε συνέχεια με τη κρίση της πανδημίας, τα πιο επαχθή για το λαό μέτρα να εξαγγέλλεται με την αόριστη επίκληση του δημοσίου συμφέροντος, τη διασφάλιση της δημοκρατίας και της ομαλότητας.
Χρησιμοποιούμε την επίκληση του δημόσιου συμφέροντος , ένα αόριστο συμφέρον, που κανείς εν τέλει δε καταλαβαίνει ποιους εξυπηρετούν.
Δημόσιο συμφέρον δεν είναι άραγε η διαφάνεια, η χρηστή διοίκηση, η πολιτική δεοντολογία, η λογοδοσία αξιωματούχων, όπως και η ανάγκη πλήρους ενημέρωσης των πολιτών για κρίσιμα ζητήματα, η κοινωνική δικαιοσύνη, η λήψη ορθών πολιτικών αποφάσεων, η οικονομική σταθερότητα κοκ. Δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας, αλλά ο πιο εύκολος τρόπος να πει κανείς δημοσίως τεκμηριωμένα ψέματα είναι η επιλεκτική αναφορά σε μεμονωμένους αριθμούς , οικονομικά στοιχεία, ψευδή στατιστικά στοιχεία, διφορούμενες δηλώσεις καταλήγοντας να τρομοκρατούν τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.
Εν τέλει για ποια δημοσιονομική εξυγίανση μιλάμε, και ποια η διασφάλιση της δημοσίας υγείας -η οποία αποτελεί το υπέρτατο αγαθό- χάριν του οποίου θυσιάζονται κοινωνικά δικαιώματα, περιορίζονται ατομικά δικαιώματα, όταν ενσυνειδήτως με τις ακολουθούμενες πολιτικές ωθούνται στο περιθώριο και τη φτώχεια μεγάλα στρώματα της κοινωνίας και το πιο σημαντικό ουδείς δε γνωρίζει τη κατάληξη της οικονομίας στο εγγύς μέλλον.
Τι είναι η δημοκρατία χωρίς ένα μίνιμουμ κοινωνικό κράτος πρόνοιας, χωρίς διασφαλισμένα στην πράξη δημόσια δωρεάν αγαθά, χωρίς παιδεία, υγεία, πολιτισμό, ασφάλεια, δικαιοσύνη για όλους τους πολίτες.
Όλοι όσοι επικαλούνται σήμερα τη νομιμότητα και τη δημοκρατία για να νομοθετήσουν και εν συνεχεία να εφαρμόσουν αντιλαϊκά και επαχθή μέτρα, εσκεμμένα ξεχνάνε πως σε μια δημοκρατία ο πολίτης δεν έχει μόνο φορολογικές υποχρεώσεις έχει και δικαιώματα, που οφείλει να του κατοχυρώνει το κράτος, παρέχοντας σε όλους την απρόσκοπτη πρόσβαση ασχέτως οικονομικής κατάστασης. Αυτοί που υπηρετούν την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αναφέρονται στη γαλλική επανάσταση, αλλά σκοπίμως ξεχνούν να αναφέρουν ότι ο άνθρωπος είναι πολίτης, φορέας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και ουχί υπήκοος, αντικείμενο εξουσίασης και υπερφορολόγησης. Για να μην αναφέρω τα αυτονόητα του 5ου πχ αιώνα σήμερα τίθενται εν αμφιβολία στο όνομα τάχα ποιας δημοκρατίας?
Ξεχνάμε το Σύνταγμα , τον υπέρτατο αυτό νόμο που καθορίζει με ακρίβεια και χωρίς αστερίσκους τόσο τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του κράτους, όσο και αυτών των πολιτών.
Άρθρο 1 παρ.3 ορίζει: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.». Είναι ο κυρίαρχος λαός, που τόσο συχνά τον επικαλούνται οι πολιτικοί μας.
Άρθρο 5: Η υγεία ως ατομικό δικαίωμα …
και στο άρθρο 7… καθιερώνει μία ευθεία αξίωση έναντι του κράτους από ενέργειες οι οποίες δύνανται να προσβάλουν τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και απορρέουν από την πρωταρχική υποχρέωση του κράτους να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
‘Αρθρο 16: (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη):
1. H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους …2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους …
‘Αρθρο 17: (Προστασία της ιδιοκτησίας, απαλλοτρίωση)
1. H ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Kράτους…
Άρθρο 21 (Προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας και παιδικής ηλικίας, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες)
1. H οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Kράτους…
3. Tο Kράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων…
‘Αρθρο 22: (Προστασία της εργασίας)
1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών…
5. Tο Kράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει.
-Αρθρο 24: (Προστασία του περιβάλλοντος)
1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός…
‘Αρθρο 25: (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)
Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου …
‘Αραγε τι ισχύει από όλα αυτά που απορρέουν από το σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας; Όταν η υπερφορολόγηση οδηγεί ουσιαστικά στη δήμευση της ατομικής μας περιουσίας, όταν η ανεργία βάζει στο περιθώριο το 1/3 των συνανθρώπων μας, όταν μεγάλες μερίδες του πληθυσμού αδυνατούν πλέον να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη, όταν το κράτος από υπηρέτης του λαού μετατρέπεται σε δυνάστη, νομοθετώντας για να τρομοκρατεί τον κόσμο, τότε είναι λογικό η κοινωνία να αντιδρά, να μη πειθαρχεί διότι απλά θέλει να επιβιώσει.
Οι Έλληνες αποζητούν μια δουλειά από την οποία να μπορούν να ζούν με αξιοπρέπεια, ελευθερία, δημοκρατία και ένα αίσθημα ασφάλειας για το μέλλον. Αποζήσουν κοινωνική ευημερία, χωρίς αποκλεισμους. Αν όλα αυτά είναι λάθος τότε ας είμαστε το λάθος στην ιστορία.
Αναθέτοντας απλά ως μια εργολαβία τις ζωές μας στην εκάστοτε κυβέρνηση αλλαγή δε πρόκειται να υπάρξει. Η αλλαγή έρχεται με ανατροπή μέσω κοινωνικού.
Το αύριο μας ανήκει και πρέπει να το διαμορφώσουμε οι ίδιοι για το καλό της κοινωνίας, για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των πολλών, για να διασφαλιστεί η δημοκρατία των πολλών και ουχί του δημόσιου συμφέροντος, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.