Η ελληνική κοινωνία όντως υποβιβάζει τις γυναίκες σε κοινωνική και πολιτική θέση δεύτερης κατηγορίας;
Η ελληνική κοινωνία όντως ταπεινώνει τη γυναίκα με ποικίλους φανερούς και κρυφούς τρόπους;
Η ελληνική κοινωνία όντως δεν έχει αποδεχτεί τη χειραφέτηση της γυναίκας;

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός
Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία γιατί δε παραδειγματίζεται από τους αρχαίους Έλληνες οι όποιοι είχαν συμπεριλάβει ισχυρούς γυναικείους χαραχτήρες σε κάθε όψη της τέχνης και της λογοτεχνίας; Μια αισθησιακή και περήφανη Αφροδίτη της Μήλου η όποια δεν είναι προϊόν των social media. Η Ιφιγένεια, η Άλκηστη, Κλυταιμνήστρα και Αντιγόνη, γυναίκες που κατευθύνουν μικρότερους άντρες από αυτές σε ανάστημα.
Γιατί οι αρχαίοι ημών είχαν για θεές και λάτρευαν την Ήρα, τη Δήμητρα την Άρτεμη και την Αθηνά; Μήπως οι κατά πλειοψηφία υπερόπτες και αδύναμοι σημερινοί άντρες δεν επιτρέπουν ή φοβούνται θανάσιμα την ευφυΐα και το ακατάβλητο πνεύμα μιας γυναίκας που θα βρεθεί στο διάβα τους;
Μήπως ο τυπικός βολεμένος αγροίκος- και ας είναι μορφωμένος-γκρινιάζει και μεμψιμοιρεί λόγω τη κρίσης της μέσης ηλικίας και αποφασίζει μέσω της δύναμης που του έχει δώσει η ελληνική κοινωνία να περιφρονεί και να υβρίζει τις γυναίκες;
Μήπως το αντρικό ευαγγέλιο της αδιαμφισβήτητης διανοητικής και πνευματικής ανωτερότητας επιτρέπει στην σύγχρονο άντρα να πράττει ανήκουστες πράξεις κατά των γυναικών;
Είναι δυνατόν οι άντρες να μην έχουν διδαχτεί για τη Πηνελόπη, όπου με περίσσεια κότσια ισορροπούσε μεταξύ όλων των μνηστήρων. Σε αυτή να προστεθούν οι Ναυσικά, η Καλυψώ, η Κίρκη, και η Κορίννα που θεωρείται καλύτερη ποιήτρια από το Πίνδαρο νικώντας τον επανειλημμένα σε ποιητικούς αγώνες.
Γιατί άραγε όλοι οι άντρες να μην έχουν μελετήσει τους Στωικούς που μιλούσα για ισες ευκαιρίες γυναικών και αντρών, ή γιατί να μη διαβάσουν τους Πυθαγόρειους που θαύμαζαν τις γυναίκες και τις εμπιστεύονταν;
Οι αρχαίοι Έλληνες ξεκίνησαν το διάλογο και έβαλαν τις βάσεις για τη θέση της γυναίκας στη κοινωνία, αλλά δυστυχώς οι νεοέλληνες δε τελείωσαν ποτέ αυτό το διάλογο.
Δυστυχώς το γυάλινο φράγμα που έχουν κτίσει αρκετοί άντρες στο τέλος καταρρέει και απογυμνώνει τις πραγματικές θέσεις αυτών. Αυτό το γυάλινο ελιτίστικο φράγμα μεγαλωμένο και μπολιασμένο με μια υποκουλτούρα μολύνει γενιές νέων γυναικών και τις αφήνει στη μοίρα τους χωρίς ελπίδα για κάτι καλύτερο στο μέλλον.
Ίσως τελικά να μη χρειαζόμαστε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση- διότι λάθος θα πραγματοποιηθεί- αλλά να μελετήσουμε τη ζωή της γυναίκας, μέσω του Ευριπίδη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη.
Τελικά η γυναίκα δε θα πρέπει να εκτιμάται με τον όρο της «ιδιοκτησίας», αλλά του ισόνομου μέλους μιας κοινωνίας. Από την άλλη οι γυναίκες θα πρέπει να δείξουν τη καταλυτική τους ύπαρξη μπροστά σε οτιδήποτε τις βιάζει, χωρίς να έχουν οδηγό τις παρωχημένες ιδέες του φεμινισμού.