Νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, κουμουνιστές, ηγέτες και κυβερνήτες απέτυχαν να προστατεύσουν τις χώρες τους από τον κορονοιό.
Απέτυχαν, διότι δε πρόβλεψαν, να διορθώσουν τις δραματικές υγειονομικές ελλείψεις που παρατηρήθηκαν και που οδήγησαν σε εκατομμύρια θανάτους από τον κορονοϊό.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Απέτυχαν, και φαίνεται εκ του αποτελέσματος, ότι οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας αποδεικνύονται ολέθριες, με την ανεργία στα ύψη, την μεσαία τάξη να βάζει «λουκέτο». Παρακαλούν για επιδόματα, ρυθμίσεις ή κουρέματα χρεών.
Απέτυχαν, διότι η νεολαία ετοιμάζεται να αποδεχτεί την ιδέα της χαμένης γενιάς.
Απέτυχαν,διότι οι δεσμεύσεις υπέρ των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων και των δισεκατομμυριούχων ξεπερνούν κατά πολύ τη δέσμευση για την προστασία των πολιτών τους ή των συνταγματικών τους υποχρεώσεων.
Απέτυχαν, διότι ακόμα και σήμερα ενώ ξέρουν τη σκηνή του εγκλήματος δε κάνουν τη παραμικρή κίνηση για να αποδοθούν ευθύνες.
Απέτυχαν, διότι παρόλο που χρηματοδοτήθηκαν πολλές ιδιωτικές φαρμακοβιομηχανίες για έρευνα, αυτές εξακολουθούν να βάζουν τους δικούς τους κανόνες.
Απέτυχαν διότι επέτρεψαν στις φαρμακοβιομηχανίεςνα έχουνπρωταγωνιστικό ρόλο ενώ δε θα έπρεπε.Μιλάμε για πόλεμο και θα έπρεπεοι φαρμακοβιομηχανίες να υποχρεωθούν να είναι στη πρώτηγραμμήδιαθέτοντας όχι μόνο τη γνώση τους,αλλά και τη πλήρηεφοδιαστικήαλυσίδα των εμβολίων. Επαναλαμβάνεται για άλλη μια φορά ότι δημόσιος τομέας έχει αναλάβει τους κινδύνους και ο ιδιωτικός τομέας αποκομίζει σχεδόν όλα τα οφέλη.
Απέτυχαν, όλες οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων να θωρακίσουν τις χώρες και τους πολίτες με την ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.Αντί να προωθήσουν την ιχνηλάτηση μέσα από μαζικά τεστ, την ανάσχεση της διασποράς του κορονοϊού στους χώρους εργασίας και την αύξηση των μέσων μαζικής μεταφοράς, επαναπαύτηκαν με την ιδέα των εμβολιασμών.
Απέτυχαν διότι επέτρεψαν στις φαρμακοβιομηχανίες να καταλύσουν κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας. Ποιος δε ξέρει ότι η υγεία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη σε όλα τα συντάγματα των κρατών; Επέτρεψαν στις εταιρείες, όπως οι Pfizer και η AstraZeneca, ModernaInc, στις οποίες είχε εναποθέσει όλη η Ευρώπη τις ελπίδες αλλά και τεράστια ποσά για τον εμβολιασμό των πολιτών, να καθορίσουν αποκλειστικά τη διάθεση και το προγραμματισμό των εμβολίων.
Όλα τα κράτη έχουν υποκύψει στο παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο κράτος,και δηλώνουν πλήρη υποταγή σε αυτό. Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τον αυταρχισμό, μέσω την ισχύ τον νόμων, για να διατηρήσουν το παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο κράτος με δικτατορικά μέτρα διατηρώντας το οικονομικό σύστημα σε ισχύ σε καταστάσεις κρίσης,ώστε να μπορέσουν εταιρείες, τράπεζες ή οικονομικοί παράγοντες, να ανακτήσουν χωρίς κόστος τις απώλειες που είχαν.Ο νεοφιλελευθερισμός έχει διεισδύσει επιτυχώς σε όλα τα πολιτικά συστήματα.
Ο καπιταλισμός πάντα σε περιόδους κρίσεως, ξεγελά ταπολιτικάσυστήματα, και καταφέρνει ελισσόμενος να εκμεταλλεύεται την κρίση, τους θανάτους, τα βάσανα, τις καραντίνες, για να μπορεί να αναδιοργανωθεί και να ενισχυθεί.
Για όλα αυτά βέβαια υπάρχει αίτιο και ονομάζεται αδιαφορία των πολιτών.
Πολύ στοχευμένα ο Γκράμσι είχε πει « Μισώ τους αδιάφορους»
Ο μεγάλος Ιταλός μαρξιστής διανοούμενος Αντόνιο Γκράμσι από το 1917 είχε μιλήσει για τη σημασία που έχει για την άρχουσα τάξη ο έλεγχος των θεσμών, αλλά και του τύπου,του ραδιοφώνου και των συνδικάτων.
«Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της. Το κακό πέφτει πάνω σε όλους και συμβαίνει διότι η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;».
Βλέποντας μόνο το δένδρο (τη πανδημία) και όχι το δάσος (το τι έπεται), παρασυρμένοι από την παντοκρατορία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, πλήρως ελεγχόμενων από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Μοιρολατρούμε παραμένοντας αδρανείς, περιμένοντας τη καταστροφή μας.