Δύσκολο να κυβερνηθούν 11.000.000 Έλληνες με 11.000.000 διαφορετικές απόψεις και θέσεις. Ο Ελληνικός λαός είναι όπως το ζυμάρι. Βάζοντας τα σωστά υλικά και τα καλοψήσεις με ιδέες μπορείς να το φας το λαό. Στην αντίθετη περίπτωση σου κάθεται στο στομάχι, και δε μπορείς να τον χωνέψεις, οπότε επιλεγείς να αναπαυτείς λίγο και να επιστρέψεις στην εξουσία.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Βαρύ το φορτίο του ηγέτη στην Ελλάδα, ή απλά ελαφρύ του κυβερνήτη αν θέλει απλά να κυβερνήσει. Για να επιβιώσει ο ένας ή ο άλλος θα πρέπει,το έργο του σήμερα να χαρακτηρίζεται και να επιδιώκει:
1.Να είναι αποτελεσματικός και ικανός
2.Να αναπτύξει την καλύτερη στρατηγική για την επίτευξη του στόχου του.
3.Να κατανοήσει τους πολιτικούς του ανταγωνιστές και αντιπάλους του.
4.Να επιβιώσει στο δικό του πεδίο μάχης, στο δικό του πολιτικό στίβο.
Ο Έλληνας κυβερνήτης ή ηγέτης, πάραυτα θα πρέπει να στοχεύει σε πολλά επίπεδα. Το πρακτικό, το πνευματικό, το ψυχολογικό, το γνωστικό, το ρεαλιστικό. Πως άλλωστε θα κυβερνήσεις έναν λαό ο όποιος είναι κατά γενική ομολογία απείθαρχος, παντογνώστης, χωρίς πολιτική παιδεία και η κομματική του ταυτότητα, στη πλειοψηφία αυτού, δε του επιτρέπει να αλλάξει ρότα.
Στην πρακτική τέχνη του άσκησης εξουσίας, το καλύτερο απ' όλα είναι να καταλάβει ο κυβερνήτης από νωρίς την ιδιοσυγκρασία του λαού και τις εναλλαγές του.Μη βάζει στην ίδιαζυγαριά όλες τις κοινωνικέςομάδες,αλλά κάθε μια να τη διαχειρίζεσαι ως ξεχωριστήοντότητα. Η καταστροφή μιας τάξης προς όφελος της άλληςδημιουργεί ρηγματώσεις, με πιθανότητα να βουλιάξει το καράβι. Βλέπε πρόσφατα τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Το λαό του θα πρέπει να τον αντιμετωπίζεισαν τους αγαπημένους του γιους και κόρες που θα σταθούν στο πλευρό του, ακόμη και στο πολιτικό θάνατο, ενώ το πολιτικό του εχθρό θα πρέπει να τον ενδοσκοπήσειγια να προλαμβάνει τις τυχόν αντιδράσεις του.Αν γνωρίζει τον εχθρό και τον εαυτό του, δεν έχει ανάγκη να φοβάται το αποτέλεσμα των κοινοβουλευτικών μαχών.
Η άσκηση της εξουσίας, ειδικά στην Ελλάδασυνήθως βασίζεται στην εξαπάτηση, και όποιος πιστεύει το αντίθετο, ας συνέλθει γρήγορα.
Η τεχνηέντως εξαπάτηση είναι σαν ένα θεατρικό δρώμενο, το οποίο διαδραματίζεται σε πολιτική αρένα και όχι σε θεατρική σκηνή, με πρωταγωνιστές, κομπάρσους και θεατές. Σε αυτό το δρώμενο ο ρόλος που υποδύεται ο πρωταγωνιστής –κυβερνήτης έχει ως σκοπό από τη μια να κατατροπώσει τους αντίπαλους του και από την άλλη να μαγέψει τους θεατές-λαό.
Έτσι, λοιπόν θα πρέπει να επιλέξει τη κατάλληλη χρονική στιγμή:
1.Όταν μπορεί να επιτεθεί θα πρέπει να δείχνει ανήμπορος.
2.Δεν πρέπει να χρησιμοποιεί όλες τις δυνάμεις του, να δείχνει ότι είναι αδρανής. Μόνο ο κυβερνήτης γνωρίζει πόσο κοντά είναι στην επίτευξη του στόχου του, οπότε καλό είναι να παραπλανεί τον εχθρό, αφήνοντας τον να πιστεύει ότι είναι μακριά.
3. Να ρίχνει δολώματα για να παραπλανήσει το πολιτικό του αντίπαλο.
4. Ένας φυσικός νόμος όπως αυτός της αταξίας πάντα είναι χρήσιμος στη φαρέτρα του ηγέτη.
5.Αν ο αντίπαλός του είναι ευερέθιστος, να προσπαθήσεινα τον εκνευρίσει.
6.Να υποκρίνεται ότι είναι αδύναμος, ώστε ο πολιτικός του αντίπαλος να γίνει αλαζόνας.
7.Πολλές φορές είναι πιο δόκιμο μια ξαφνική επίθεση κατά μέτωπο, όταν ο αντίπαλος δε το περιμένει, παρά μια παρατεταμένη πολιτική μάχη που μπορεί να φθείρει τον ηγέτη- πρωταγωνιστή. Μόνο κάποιος που γνωρίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα ενός μακροχρόνιου πολιτικού πολέμου(χαρακτηριστικόπαράδειγμα ο πατήρΜητσοτάκης 1990-1993), μπορεί να κατανοήσει τη μεγάλη σπουδαιότητα της γρήγορης λήξης του.
8.Να προετοιμάζει το λαό για τυχόν άσχημες, δυσάρεστες εκπλήξεις.
Όπως αναφέρει και ο Θρασύβουλος ο Μιλήσιος «Ο φρόνιμος ηγέτης φροντίζει να προλαμβάνει τους κινδύνους που απειλούν την εξουσία του»
Εν κατακλείδι, αποδυναμώνεις τους ισχυρούς σου αντιπάλους, ώστε να μη μπορούν να διεκδικήσουν την εξουσία και παράλληλα δε σβήνεις το κεράκι της ελπίδας από το λαό.