Η αλήθεια είναι, όταν εμφανίστηκε ο ιός, αυτός ο «έξυπνος» ιός που μας ταλαιπωρεί σχεδόν ένα χρόνο, είχα επικροτήσει τις τότε προσπάθειες της Ελληνικής Κυβέρνησης για το περιορισμό του ιικού φορτίου.
Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός
Σχεδόν δέκα μήνες μετά την εμφάνιση του ιού δε μπορώ να έχω την ίδια άποψη.
Οι υγειονομικές υπηρεσίες θα πρέπει να συντονίζουν λόγω γνώσης όλες εκείνες τις διαδικασίες για τη μείωση και την εξάλειψη κάθε μορφής αρρώστιας ή πανδημίας.
Οι πολιτικοί πρέπει να είναι ικανοί να αντιμετωπίζουν κρίσεις με το βλέμμα στραμμένο εμπρός αντί να λοξοκοιτούν συνεχώς πίσω, ικανοί να δίνουν λύσεις με τη γνώση τους αντί να διαχειρίζονται επικοινωνιακά την άγνοιά τους.
Πως λοιπόν οι λοιμοξιολόγοι θα εξηγήσουν την ανικανότητα τους να περιορίσουν τη διασπορά του ιού;
Πως λοιπόνλοιμοξιολόγοι που όλημέραβρίσκονται στα κανάλια θα δώσουνλύσεις περιορίζοντας τον ιό;
Πότε αυτοί οι λοιμοξιολόγοι προλαβαίνουν και διαβάζουν paper, ιατρικές αναφορές και έχουν το χρόνο να τα ερμηνεύουν;
Άραγε όλοι αυτοί που ασχολούνται με την καταπολέμηση του ιού έχουν εξειδικευμένα εργαστήρια πλήρως εξοπλισμένα για να αναλύσουν και να βγάλουν ασφαλή ιατρικά συμπεράσματα ή απλά διαβάζουν ξένες αναφορές, αν τις διαβάζουν;
Η επιστήμη δεν είναι απλά μια εργασία. Η επιστήμη είναι ίδια η διατήρηση της ζωής και όποιος δεν την υπηρετεί σωστά προκαλεί ανήκουστη βλάβη στη κοινωνία.
Το μόνο ελαφρυντικό που μπορώ να χρεώσω στους ειδικούς είναι ότι ο ιός αυτός είναι πανέξυπνος. Ζει σε οποιοδήποτε θερμικό περιβάλλον, ελίσσεται, εξελίσσεται μεταλλάσσεται και ως άλλος χαμαιλέοντας για να επιβιώσει εφευρίσκει τρόπους να υπάρχει. Ειδικός δεν είμαι αλλά τέτοιος ιός δεν έχει ματoδεί η ανθρωπότητα.
Εγώ αυτό που γνωρίζω είναι ότι για να νικήσεις τον εχθρό θα πρέπει να τον διαβάσεις, να τον αναλύσεις να βρεις το τρωτό του σημείο και να τον καταστείλεις. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει και αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εξακολουθεί να υπάρχει και να βασανίζει τη παγκόσμια κοινωνία.
Η πολιτική από την άλλη υποτίθεται ότι υπηρετεί τον άνθρωπο, έτσι ώστε αυτός να ευημερεί.
Η ευημερία έρχεται όταν η Πολιτεία προστατεύει το παραγωγικό ιστό. Ο παραγωγικός μας ιστός έχει υποστεί ανήκεστο βλάβη και οι προβλέψεις όλων των οίκωναξιολόγησης και του Ο.Ο.Σ.Α δείχνουν ύφεση και το 2021 με τάσειςανάκαμψης-αν όλα πάνεκαλά- το 2022.Μια οικονομία όπως η ελληνικήμετά από δέκαχρόνιαύφεσης πως θα επανέλθει;
Πως λοιπόν η Ελληνική οικονομία θα «σηκώσει» όταν ο πρωτογενήςτομέαςλογω ισχνής αγοραστικής δύναμης των πολιτών δεν αποδίδει όπως θα έπρεπε;
Πως ο τουρισμός, η ατμομηχανή των τελευταίων χρόνων της ελληνικής οικονομίας θα συνεισφέρει στα κρατικά ταμεία το ποσοστό του 15% επί του Α.Ε.Π;
Το λιανικό εμπόριο πως θα αναγεννηθεί ώστε να τονωθεί η αγορά; Με clickaway δε σώζεται η κατάσταση, αλλά ούτε και με δημιουργία e-shop.
Ποιος είναι ο λόγος που περιοχές όπως ο νομός Ηλείας που δεν έχει ιικό φορτίο δεν επιτρέπουν να επέλθει η ομαλότητα τόσο στη παραγωγή όσο και στην εκπαίδευση;
Τα μαγαζιά εστίασης και υγειονομικού ενδιαφέροντος πως θα ορθοποδήσουν ξανά;
Χρέη συσσωρεύονται και μαζί με αυτά συσσωρεύεται θυμός, έντονο ψυχολογικό φορτίο.
Οι παλινωδίες των υγειονομικών και της πολιτικής θα πληρωθούν. Ο Λαός ποτέ δε δίνει λεύκη επιταγή. Θα περιμένει να την εξαργυρώσει αργά ή γρήγορα.
Η πορεία εξόδου από την ύφεση θα είναι μακρά και επίπονη και η επούλωση των πληγών που άνοιξε η υγειονομική κρίση πολύ αργή.
Έχει γίνει συνείδηση πια ότι μαγικές συνταγές ανάκαμψης πόσο μάλλον επιστροφής στις παλιές καλές μέρες, δεν υπάρχουν.
Πρέπει να επιστραφεί πίσω η ζωή στους πολίτες που τόσο εντέχνως τη κλέψατε.
Ο κόσμος έχει κουραστεί. Κούρασε η ´θαυματουργία´ των ηγεσιών, την αδειανή, την κενή περιεχομένου, την ψευδώνυμη.Κουράσατε και αυτό αποτυπώνεται πλέον σε όλους. Κουράσατε αφόρητα με αλλεπάλληλες παλινωδίες και διαψεύσεις.
Μην υποτιμάται τον ελληνικό λαό. Μη παίζεται με το φιλότιμο και με την υπομονή του. Ο Ελληνικός λαός δεν είναι αφελής, αλλά ούτε προβλέψιμος.
Απλά λάβετε υπόψη ότι στο τέλος ο λογαριασμός δε θα πληρωθεί μόνο από το λαό αλλά και από αυτούς που απαίτησαν παραπάνω από όσα μπορούσε να δώσει η κοινωνία.
