Πραγματικά καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει κριτική επί παντός επιστητού. Πριν, όμως, απ' αυτό οφείλει να σέβεται μερικά αυτονόητα.

Μένουμε, στο ότι η κριτική είναι μια δύναμη που δεν έχει σχέση με θεωρίες και «αντικειμενικότητα» και ότι, ταυτόχρονα, δονείται από πάθη, αρκεί μόνο να είναι «συμμετοχική», «εμπειρική», άλλως ας πάει στις καλένδες ή πιο απλά για βρούβες.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Αυτός που επιδίδεται σε ύβρεις και αρνητικούς γενικά χαρακτηρισμούς πιστεύει ότι δίνει νόημα στη στραπατσαρισμένη, συνήθως, από απογοητεύσεις και ταπεινώσεις ψυχή του.
Όταν είσαι μέλος μιας κοινωνίας και θες να λέγεσαι άνθρωπος και να διατηρείς κοινωνικές σχέσεις και να βρίσκεσαι σε ένα διαρκές μέτωπο σύγκρουσης ιδεών θα πρέπει να έχεις γνώση και επιχειρήματα.
Ασκούμε απλά κριτική για να ενισχύσουμε τη θέση μας απέναντι του αντιπάλου λόγου. Μια κριτική η όποια δε φέρει ούτε καν το αυτονόητο, τη γνώση.Συνήθως η κριτική γίνεται από φανατικούς και μνησίκακους, που εξακολουθούν να γοητεύονται από τη λυσσαλέα επίθεση εναντίον όλων. Η μνησικακία χαρακτηρίζει τους ημιμαθείς του ημιεγγράμματους και φυσικά τους εμπαθείς. Όλους αυτούς που κάθονται και περιμένουν στη γωνία για να εξαπολύσουν τα φαρμακερά βέλη τους πανταχόθεν.
Η κριτική είναι ευπρόσδεκτη μόνο όταν είναι προϊόν γνώσης και ηθικού αναστήματος, ιδιότητες δηλαδή και καταστάσεις που απαιτούν μια σχέση αγάπης για τον άνθρωπο αφήνοντας μακριά την ισχύ και την κυριαρχία επί του άλλου. Οι ύβρεις, οι ίντριγκες, οι συνωμοσίες χαρακτηρίζουν, τους αλαφροΐσκιωτους στο πνεύμα, τους ανασφαλείς και ανεπαρκείς απέναντι στο φαινόμενο της απλότητας της ζωής.
Ο άνθρωπος του οποιασδήποτε πολιτικού φορέα , συνειδητά ή ασυνείδητα με αντικειμενικό σκοπό όχι την ενημέρωση, αλλά στην επιβολή της άποψης του ξέρει εκ το προτέρων ότι δημιουργεί ένταση και δολοπλοκία από το πουθενά. Γνωρίζει εκ το πρότερων ότι η αντάρα που δημιουργεί έχει ως μοναδικό σκοπό το να μπερδέψει το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται. Έτσι εμείς πλέον θύματα, γινόμαστε χρήσιμοι ηλίθιοι, αποδεχόμενοι την όποια κριτική χωρίς να είμαστε σε θέση να επεξεργαζόμαστε την ομιλία ή τα κείμενα αυτών. Χρειάζεται λοιπόν λίγη προσοχή όταν κάνουμε κριτική και σαφώς μεγαλύτερη προσοχή όταν αποδεχόμαστε τη συκοφαντία, το ψεύδος, την ύβρη, τους αφορισμούς και τους αποκλεισμούς.
Χαριστική βολή στους ήδη καταπονημένους από όλες τις απόψεις πολίτες, αποτελούν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με την έξαρση της πανδημίας και τον εντοπισμό νέων επιμολύνσεων εντός της κοινότητας, κάτι που ανάγκασε την Κυβέρνηση να λάβει εκ νέου μέτρα, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να παρθούν ακόμη αυστηρότερες αποφάσεις, εάν η κατάσταση ξεφύγει ακόμη περισσότερο.
Αρμόδιοι-αναρμόδιοι το τελευταίο καιρό καταγγέλλουν λάθη, παραλήψεις και διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Αρμόδιοι-αναρμόδιοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι ορθώνουν τη φωνή τους είτε στα Μ.Μ.Ε είτε κάνοντας μια σύντομη περιδιάβαση στα social media, λειτουργούν ως αγγελιαφόροι της είδησης, τρομοκρατούν τον κόσμο, χωρίς πρώτα να έχουν ελέγξει τα λεγόμενα τους. Αποτέλεσμα αυτού είναι να επέρχεται από τη μια ψυχολογική καταπόνηση και από την άλλη ένας άκρατος φόβος για ακόμα χειρότερες μέρες. Άλλωστε ως λαός ποτέ δεν διακρινόμασταν για την υπομονή και τη ψυχραιμία μας στη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων.
Θύματα βέβαια αυτής της κριτικής είναι και οι αρμόδιοι, οι άνθρωποι δηλαδή, που ανέλαβαν, αφιλοκερδώς, την ευθύνη και το βάρος της διαχείρισης από τα σπάργανα της επιδημίας και το δύσκολο έργο της καθοδήγησης του γενικού πληθυσμού. Αυτοί λοιπόν σήμερα, παρουσιάζονται ως άχρηστοι, ανίδεοι και εργαλεία εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων.
Αρμόδιοι – αναρμόδιοι στην αντιπολίτευση. Έγιναν λάθη και ειδικά στην αρχή της πανδημίας λόγω άγνοιας και μη γνώσης του ιού. Όλοι κολυμπούσαν σε θολά νερά. Τότε η αντιπολίτευση δε διαφώνησε ως προς τα μέτρα ή τουλάχιστον, δεν εξέφρασαν δημόσια τη διαφωνία τους. Βέβαια η νέα έξαρση που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες, αποτελεί για την αντιπολίτευση πεδίον δόξης λαμπρό για να παράξουν αντιπολιτευτικό λόγο.
Αλήθεια που είναι οι στοχευόμενες δράσεις που όφειλε σύσσωμη η αντιπολίτευση να καταθέσει ώστε να αποφύγουμε το δεύτερο απαγορευτικό; Ανευθυνότητα, αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργεί ανέκαθεν η αντιπολίτευση στην Ελλάδα. Περιμένει σα την ύαινα να κατασπαράξει το θύμα αφού έχει πρώτα κουραστεί το θύμα.
Το τίμημα που εμείς θα πληρώσουμε με το δεύτερο απαγορευτικό θα είναι μεγάλο και πιθανών να αφήσει το σημάδι του και το στίγμα του για πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα το μέλλον να μην διαγράφεται ζοφερό.
Η μοναδικός δρόμος που ως πολίτες μπορούμε να ακολουθήσουμε στην παρούσα συγκυρία, είναι από τη μια αυτός της υπομονής και της επιμονής με την τήρηση των βασικών μέτρων που θα κρατήσουν τον ιό μακριά μας και από την άλλη να αποφεύγουμε να κινούμε κριτική ως επαΐοντες.
Με απλά λόγια, πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά στις σειρήνες , με τις ανεύθυνες δηλώσεις-που βέβαια δε κοστίζουν και τίποτα- που διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες και ας προσανατολιστούμε στο να τηρήσουμε ευλαβικά τα μέτρα, αν όχι για εμάς τουλάχιστον για τις ευπαθείς κοινωνικά ομάδες του πληθυσμού.
Γιορτή δική μου παραμονή δική σου; Όχι βέβαια.