Η εποχή μας, είναι μία εποχή πλέον πλήρης αβεβαιότητας, καρκινοβατεί και ενώ θα έπρεπε να προβληματίσει βαθιά, αρχικά τη διανόηση και έπειτα ολόκληρη την κοινωνία, υπάρχει ένας μόνιμος εφησυχασμός σε όλες τις τάξεις της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Η ανησυχία της παγκόσμιας κοινότητας δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται μόνο στην οικονομική ύφεση, αλλά και στην πνευματική υποδούλωσή τους.
Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός
Σε εποχές που επιχειρείται με οποιοδήποτε τρόπο η κατάληψη της παγκόσμιας εξουσίας, θα πρέπει να αναζητηθεί ο κυριότερος παράγοντας αποτροπής και ανάσχεσης αυτής, τόσο σε διεθνές, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Μια εξουσία δεν θέλει να έχει απέναντι της ισχυρά άτομα με σθένος και βούληση, αλλά διασπασμένα ανίσχυρα άτομα και ισχνές συλλογικότητες εύπλαστες και εύκολα διασπάσιμες.
Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια κοινωνική διαστρωμάτωση η οποία αποτελείται από τους φτωχούς, τη μεσαία τάξη και την ελίτ.
Πια από αυτές όμως επηρεάζεται περισσότερο και γιατί;
Από τις τρεις τάξεις η μεσαία τάξη δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση και συνθλίβεται από τις επαναλαμβανόμενες οικονομικές δυσχέρειες. Όλη η δύναμη των νόμων ασκείται πάνω στη μεσαία τάξη και ταυτόχρονα οι ίδιοι νόμοι είναι αδύναμοι τόσο έναντι της ελίτ, όσο και έναντι των φτωχών. Μελέτες τόσο από τον Ο.Ο.Σ.Α, αλλά και από εθνικές ανεξάρτητες αρχές επιβεβαιώνουν τη πίεση που υφίσταται η μεσαία τάξη και τα αρνητικά αποτελέσματα στην ομαλότητα της κοινωνίας.
Οι ισχυροί δεν γίνεται να χάσουν και οι πάμφτωχοι απλά δεν έχουν τίποτε για να χάσουν. Άρα μένει μόνο η μεσαία τάξη να απολέσει αυτό που με κόπο κτίζει. Κυνικά το έχουν παραδεχτεί όλες οι κυβερνήσεις ανεξάρτητα σε πιο ιδεολογικό πολιτικό χώρο ανήκουν, ή τι πρεσβεύει το αφήγημα τους. Η μεσαία τάξη ανέκαθεν είχε λίπος, με το οποίο συντηρείται το κράτος.
Με διεθνείς ορισμούς, η μεσαία εισοδηματική τάξη ορίζεται ως το μερίδιο των νοικοκυριών με διαθέσιμο εισόδημα μεταξύ του 75% και του 200% του διάμεσου εισοδήματος όλων των νοικοκυριών (Ο.ΟΣ.Α).
Η μεσαία τάξη δημιουργεί τις προοπτικές βελτίωσης στη ζωή, σχετική ελευθερία, τακτικά εισοδήματα και το σημαντικότερο, πρόσβαση στην παιδεία και τον πολιτισμό. Είναι αυτή που δημιουργεί μι ασυνεκτικότητα του κοινωνικού ιστού. Αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο, οι περισσότεροι που άφησαν το στίγμα τους, το αποτύπωμα τους, ήταν άνθρωποι της μεσαίας τάξης.
Οι λόγοι λοιπόν όπου η μεσαία τάξη θεωρείται πολύτιμη είναι οι εξής:
1. Σε πληθυσμιακά ποσοστά κάλυπτε και καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της εκάστοτε κοινωνίας, το οποίο σημαίνει ότι έχει εν δυνάμει μεγάλη ικανότητα να ελέγχει πολιτικά την εξουσία και να προσβάλει οποιεσδήποτε αλλαγές, είναι κατά μία έννοια δύναμη αποτροπής.
2. Θεωρείται η πιο μορφωμένη και καταρτισμένη τάξη, πράγμα που την κάνει επικίνδυνη για την εξουσία. Έχει τη δυνατότητα, άσκησης ελέγχου στην πολιτική και μπορεί να απαιτήσει την θέσπιση και εφαρμογή των νόμων.
3. Η μεσαία τάξη έχει την ικανότητα δημιουργίας νέων διανοούμενων που θα επηρεάσουν το μέλλον διανοητικά και πνευματικά και θα σταθεί αποτρεπτικά απέναντι σε κάθε εξουσία. Είναι αυτή στην οποία ανθίζουν οι ιδέες και οι βασικές αρχές που έχουν καθολική ισχύ και πολλές φορές συγκρουόταν με την εκάστοτε εξουσία. Άλλωστε στην Ελλάδα, οι εκλογές κερδίζονται και χάνονται με βάση την αβεβαιότητα που βιώνει η μεσαία τάξη.
4.Ειναι αυτή η οποία μπορεί να ωθήσει τη κατώτερη τάξη, αυτή των φτωχών σε εγρήγορση και κινητοποίηση.
Η μεσαία τάξη, είναι η πνευματική δεξαμενή μιας ευνοούμενης κοινωνίας και γι’ αυτό δεν μπορεί παρά να είναι στόχος όσων επιχειρούν τον έλεγχο. Είναι η ευρεία τάξη που μπορεί να στηρίξει την ηθική και να πολεμήσει την άγνοια, επειδή από τη μια δεν υφίσταται τη πίεση του υπερβολικού πλούτου και από την άλλη δε νιώθει την εξαθλίωση της υπερβολικής φτώχειας.
Η μεσαία τάξη, όντως διαχρονικά έχει καταπιεστεί οικονομικά, αλλά ποτέ δεν είχε καταπιεστεί οικογενειακά, σεξουαλικά και κοινωνικά. Πάντα διαμόρφωνε τη διαφορετική πρόταση. Αντίθετα η κατώτερη τάξη-των φτωχών- και σε συνδυασμό με τη πνευματική ένδεια έχει εκπαιδευτεί διαχρονικά να είναι υπόδουλη, να υπηρετεί την κάθε εξουσία, κυριαρχείται από άγνοια, εξαθλίωση και αντιδρά μόνον ενστικτωδώς χωρίς γνώση, όραμα και σχέδιο. Μπορεί να επιζητεί με κάθε τρόπο να αποκτήσει εξουσία, αγνοώντας όμως ότι δε μπορεί να κυβερνήσει. Η ελίτ, διατηρείται στη ζωή λόγω της συγκριτικής δυνάμεως που διαθέτει. Έχει άλλες δυνατότητες ελέγχου και επιβίωσης. Οι γνώσεις που αποκτά μέσω της εκπαίδευσης δεν έχουν κοινωνική κατεύθυνση και ευαισθησία, παρά μόνον επιφανειακή με αντικειμενικό σκοπό την απόκτηση των διαχειριστικών εργαλείων για την επιβίωση της εις το διηνεκές. Η ελίτ δεν διαθέτει συνείδηση.
H μεσαία τάξη, εν τέλει είναι αυτή που συνθέτει μέσα της τα δομικά στοιχεία και ισορροπεί σε ένα ασταθές περιβάλλον που με τον χρόνο μπορεί να αποδώσει τους καρπούς της ελεύθερης και συνειδησιακής εξέλιξης του ανθρώπου, αν χρησιμοποιήσει ορθά τη ελευθερία της.
