«Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάρτης». Η παράφραση του σπουδαίου αποφθέγματος, στην περίπτωση των απανταχού πολιτικών και μη, μπορεί εύκολα να καταστεί σπουδαίο απόφθεγμα υπέρ παρτάκηδων. Έτσι καταρρίπτεται η φιλοπατρία που ορίζει ο Όμηρος.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης

Χημικός Μηχανικός

Τελικά τι ισχύει; Πατρίδα ή παρτίδα. Μήπως τελικά ένας μικρός αναγραμματισμός ορίζει τη σκέψη και την ορθή πολιτική όλων αυτών που ορίζουν τις τύχες της πατρίδας, είτε είναι πολιτικοί είτε μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες;
Ο κατάλογος είναι μακρύς. Θα μπορούσα να γράφω ώρες και αμέτρητες σελίδες, αλλά για χάρη ενός σύντομου, άρθρου θα συνοψίσω τα βασικά τα οποία βέβαια όλοι γνωρίζουμε.
Εκφράσεις που κατά καιρού έχουμε ακούσει από τους μεν και τους δε σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας πολιτικής. Ο ένας ακυρώνει τον άλλον όταν έρχεται η στιγμή να αναλάβει τα ηνία της εξουσίας, είτε στη κεντρική εξουσία, είτε στη τοπική αυτοδιοίκηση. Λες και δεν υπάρχει συνέχεια στο κράτος, στη τοπική αυτοδιοίκηση.Το αποτέλεσμα όμως είναι στην ουσία ίδιο. Απλώς επιβεβαιώνουν το ρητό «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
1. «Τεράστιες εκκρεμότητες στην υλοποίηση του νέου προγράμματος, υπονόμευαν σοβαρά την αξιοπιστία της χώρας»
2.«κερδίζουμε το στοίχημα των μεταρρυθμίσεων»
3.«Τον Απρίλιο του 2010 έκλεισαν οι διεθνείς αγορές για τη χώρα, επιβάλλοντάς μας τον δρόμο του Μνημονίου» λες και το 2015 άνοιξαν. Κατηγορούσαν τον Παπανδρέου όταν ζήτησε δημοψήφισμα αλλά το 2015 το έπραξαν.
4.«Κάναμε τεράστιο άλμα ,δεν θα αφήσουμε κανένα να θέσει σε κίνδυνο αυτήν την πορεία». Δεν θα αφήσουμε κανένα να μας ξαναβάλει πάλι σε κρίση, τώρα που αρχίσαμε να την ξεπερνάμε, δήλωναν αμφότεροι με περισσή παρρησία.
5.Κάποιοι έκαναν σημαδούρα για χρόνια την «καταγγελία» του Μνημονίου. Ο ένας έκανε πρόταση μομφής για τα μνημόνια, ενώ όταν ο άλλος το ζητούσε θεωρείτο αντισυνταγματική πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, προσπαθώντας να τα ματαιώσουν όλα.
6. «Γιατί ο διχασμός είναι το μόνο που τους τρέφει. Εμείς ενώνουμε τους Έλληνες». Τους ενώνουμε ενάντια στις προηγούμενες κυβερνήσεις.
7. «Χαράζουμε τον δρόμο της Ελπίδας»
8.«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» ενώ οι άλλοι «δίνουν παράταση προστασίας της α΄ κατοικίας»
9.«Όλοι με μια φωνή δηλώνουν ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης», αλλά βάζουμε και τους δικούς μας επιτελικούς ως προϊστάμενους για να ελέγχουμε τη δημόσια διοίκηση
10.«Θα πατάξουμε την ανομία και θα τιμωρηθούν οι επίορκοι στη δημόσια διοίκηση»
11.«Αναδιανομή του πλούτου» μέσω κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά τη μεσαία τάξη που πλήρωσε το μεγαλύτερο λογαριασμό και εξακολουθεί να τον πληρώνει δε προστατεύεται, διότι με μια φωνή «αδυνατούμε να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή»
12.«Το κράτος της μεταπολίτευσης ευθύνεται για την άναρχη δόμηση» αλλά κάνεις δε κάνει το πρώτο βήμα για να μπει μια τάξη, με αποτέλεσμα φονικές πυρκαγιές και πλημμύρες να ταλαιπωρούν τις τοπικές κοινωνίες ανά την επικράτεια.
13.«θα συστήσουμε ειδικό δικαστήριο για τυχόν ποινικές ευθύνες». Κατά το δοκούν και κατά επιλογή ερμηνεύουν το δίκαιο και το σύνταγμα. Στη μια περίπτωση είναι απαράδεκτο στην άλλη σύννομο.
Μια κυβέρνηση που ειλικρινά θέλει να βάλει τέλος στις πολιτικές που οδήγησαν τη δημοκρατία στην απαξίωση και την οικονομία της χώρας στην καταστροφή, μπορεί να κάνει πολλά και μικρά βήματα, ώστε να γίνει ανάσχεση όλων αυτών. Εδώ, ακόμη κι αυτοί που καταγγέλλουν το φαινόμενο έχουν φροντίσει να κρατήσουν τα προσχήματα, ώστε να μπορούν να είναι καταγγελτικοί, ακόμη κι όταν τα καταγγελλόμενα αφορούν τους ίδιους.
Βέβαια και εμείς δεν είμαστε άμοιροι των ευθυνών
Ψηφίζαμε τόσα χρόνια και πολλοί το κάνουν ακόμα περιμένοντας προσωπικά ανταλλάγματα εις βάρος της αξιοκρατίας και της νομιμότητας.
1.Ψηφίσαμε ΟΧΙ ή λέμε στους φίλους μας ότι ψηφίσαμε ΟΧΙ, γιατί ακούγεται ηρωικό.
2.Το φακελάκι δεν θα υπήρχε αν κανείς δεν το έδινε.
3.Μίζες δεν θα υπήρχαν αν δεν τις δίναμε εμείς οι μορφωμένοι Έλληνες ,που αποφοιτήσαμε από τα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
4.Κάθε φορά που έχουμε μια μεγάλη φωτιά, οι πολίτες αγανακτούν για την οικολογική καταστροφή και την «ανυπαρξία του κράτους». Μόλις, κάποιος απειλήσει με κατεδάφιση των αυθαιρέτων σε δασικές εκτάσεις ή αποτρέψει την οικοπεδοποίηση των καμένων, οι ίδιοι αντιδρούν.
5.Πολλοί εξ ημών δεν ζητάμε απόδειξη, ή ακόμα χειρότερα ζητάμε τιμή χωρίς απόδειξη.
6.Είμαστε εμείς που δεν κάνουμε πάνω από 1-2 παιδιά γιατί δεν θα έχουμε να τα μεγαλώσουμε πλουσιοπάροχα, να τα σπουδάσουμε στα καλύτερα Πανεπιστήμια, να τους προσφέρουμε τη παραμυθένια ζωή, λες και εμείς μεγαλώσαμε έτσι.
7.Κάθε φορά που κόσμος πεθαίνει σε νοσοκομεία από έλλειψη γιατρών και νοσηλευτών, πολλοί θυμούνται ότι το κράτος μισθοδοτεί τους ιερωμένους. Μόλις όμως κάποιος μιλήσει για χωρισμό Πολιτείας - Εκκλησίας, «φωτιά και τσεκούρι θα πέσει στους προσκυνημένους» που θα το τολμήσουν να τα βάλουν με την Εκκλησία.
8.Προτάσσουν το τρίπτυχο «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια» ενώ πάνε για ψώνια στη Βουλγαρία, στα Σκόπια και πατάνε στην εκκλησία κάθε Ανάσταση, και μάλιστα απ΄έξω.
Οι «παρτάκηδες» της Μεταπολίτευσης έχουν γνώμη για τα πάντα, αλλά δεν έχουν τη γνώση να στηρίξουν το ελάσσων. Την αξιοκρατία και τη κοινωνική δικαιοσύνη.
Βέβαια υπάρχουν πολιτικοί που συστήνονται ως μεταρρυθμιστές και γράφουν βιβλία και περισπούδαστα άρθρα για το σύγχρονο κράτος. Ένα κράτος το οποίο, οι ίδιοι διοίκησαν και όταν είχαν την ευκαιρία απλά το άφησαν τριτοκοσμικό. Διότι, στην πραγματικότητα, αυτό που κάνουν είναι να ικανοποιούν την πάρτη τους, διαιωνίζοντας κάθε στερεότυπο.
Έπειτα από όλα αυτά, πού καιρός για αγώνες και αλτρουισμό, στη χώρα που επαίρεται για το μεγαλείο του πολιτισμού της. Τρομάρα μας.