Πολλές φορές οι πολιτικοί της εποχής μας, αλλά και παρελθόντων ετών, πλην ολίγων εξαιρέσεων, γράφουν άρθρα, τάχα μου βαρυσήμαντα, βαρύγδουπα, απλά για να περνάει η ώρα τους.

Γράφει ο Γεώργιος Μπακογιάννης
Χημικός Μηχανικός

Σε αυτά τα ομολογουμένως εμπνευσμένα άρθρα επαναλαμβάνουν κουραστικά και μονότονα, κοινωνικά στερεότυπα, δείχνοντας στους αναγνώστες ότι κυριαρχούνται από μεγάλες ιδέες και οράματα. Φυσικά υπάρχει μια αναντιστοιχία των κειμένων τους όταν βρίσκονται στην εξουσία και όταν είναι εκτός αυτής. Ειδικά όταν βρίσκονται εκτός θυμούνται τον επαναστατικό τους εαυτό. Λες και η πολιτική τους σταδιοδρομία σταματά αυτόματα όταν θα βρεθούν εκτός της εξουσίας. Λες και η πολιτική τους καριέρα είναι μια συνεχή σπονδυλωτή παρθενογένεσης.
Άνθρωποι που υπηρέτησαν τη κυβέρνηση από διάφορα πόστα επανέρχονται και ως αλλά πρόσωπα βάλλουν κατά θεούς και δαίμονες, κατά δικαίων και αδίκων. Δεν είναι τυχαίο που ο Ιανός είχε δυο πρόσωπα, ή οι ηθοποιοί στο αρχαίο ελληνικό θέατρο φορούσαν μάσκες.
Μέτριοι πολιτικοί που σχεδόν πάντα καταλήγουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, προσπαθούν να σώσουν ότι σώνεται. Για να σωθεί όμως κάτι θα πρέπει να πείσουν πρώτα τον εαυτό τους ότι σώνεται, και μετά να πείσουν τους ψηφοφόρους.
Μέτριοι πολιτικοί με βεληνεκές που πιάνει όσο το μπόι τους, δε μπορούν να αποδεχτούν ότι μπαίνουν σταδιακά στο περιθώριο της πολιτικής.
Μέτριοι πολιτικοί που περιστρέφονται ως ηλεκτρόνια γύρω από τον εαυτό τους και δε κάνουν καν τη ταυτόχρονη κίνηση να κινηθούν γύρω από το πυρήνα που είναι η κοινωνία και η δυναμική της.
Με άρθρα πυροτεχνήματα που στην ουσία είναι άδεια, κενά, προσπαθούν να μας πείσουν τόσο για την ορθότητα του λόγους τους, όσο και των πράξεων τους.
Μπορεί να γράφουν για τον λαό, για το μεγαλείο της πατρίδας, για τον πόνο και τις θυσίες των προγόνων τους, αλλά όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να υπηρετήσουν το λαό έπραξαν ακριβώς το αντίθετο. Άνθρωποι μνημονιακοί, άνθρωποι μαριονέτες, άνθρωποι ανδρείκελα, άνθρωποι οι οποίοι από το πολύ σκύψιμο η μύτη τους έφτασε στη φτέρνα, προφανώς για να κυλούν καλύτερα.
Διαπλεκόμενοι πριν, «μωραί παρθέναι» σήμερα και το αντίστροφο.
Ποια είναι όμως η πάγια τακτική αυτών, είτε είναι στην αντιπολίτευση, είτε εκτός κοινοβουλίου;
Προσπαθούν είτε με λιβελογραφήματα, είτε βαρύγδουπα άρθρα να ανασύρουν οικονομικά σκάνδαλα, ηθική διαφθορά, τολμηρές αποκαλύψεις, που πολλές φορές είναι αποκυήματα της φαντασίας τους, ώστε να φανούν στα μάτια των ψηφοφόρων ότι είναι οι υπηρέτες της αλήθειας. Τρομάρα τους. Υπηρέτες ηλιθίων είναι.
Ενώ είναι ένοχοι κατά εξακολούθηση έχουν τόση αλαζονεία και έπαρση που συνεχίζουν να δημοσιεύουν άρθρα, αυτοϋπερασπιζόμενοι τις θέσεις τους.
Πολιτικοί ένοχοι για εξαγορά ψήφων με στείρα αντάλλαγμα, ένοχοι για παραγραφές χρεών των κόμματων τους, ένοχοι για εύνοια σε μεγιστάνες του πλούτου, ένοχοι για τις μνημονιακές υπογραφές κ.λ.π παραμένουν στο απυρόβλητο. Τους δόθηκε η ευκαιρία όσο ήταν στην εξουσία αλλά προφανώς δεν τους ενδιέφερε να υπηρετήσουν την κοινωνία.
Τι τους κάνει όμως να πιστεύουν ότι μπορεί να ανακάμψουν πολιτικά; Γνωρίζουν την θεωρία των αρνιών. Γράψε, λέγε, όλο και κάποια αρνιά από το μαντρί θα παραμείνουν πιστά και θα τους επακολουθήσουν.
Υποστήκαμε ως λαός δέκα (10) χρόνια ταπείνωσης. Μερικές υπογραφές χρειάστηκαν για να αλλάξουν όλη τη πορεία της κοινωνίας μας. Κυνικές δηλώσεις έγιναν, απαξιώθηκε η κοινωνία, επικράτησε μερική φτωχοποίηση. Είδατε κανέναν από τους πολιτικούς που προκάλεσαν την κρίση να αναλαμβάνει τις ευθύνες για την ανικανότητα τους να σκεφτούν ορθά και να πράξουν ορθότερα;
Είδατε κανέναν να βάζει την ουρά κάτω από τα σκέλια και να κρύβεται στο λαγούμι του διά παντός;
Απλά έχουν βρει το σφουγγάρι που τα σβήνει όλα από τη μνήμη του Έλληνα ψηφοφόρου. Το σφουγγάρι αυτό λέγεται λήθη.
Η πολιτική έχει κανόνες για όλους αυτούς που την υπηρετούν. Ένας από αυτούς τους κανόνες λέγεται πολιτική ασυνέπεια. Είσαι ασυνεπής επιβραβεύεσαι. Είσαι συνεπής πας σπίτι σου.
Δυστυχώς το ταβάνι της πολιτικής κόντυνε και έτσι αναδεικνύει τους νάνους σε γίγαντες.
Η εξουσία τα ανατρέπει όλα.