Η στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στα όσα δραματικά βιώνει το τελευταίο χρονικό διάστημα χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ανεξήγητο φαινόμενο. Η απάντηση στο ρητορικό γιατί,μπορεί να προκύψει μέσα από την ανάλυση της μορφολογίας της ελληνικής κοινωνίας λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τις συνθήκες εκκόλαψής της στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών.
Γράφει ο Γιώργος Χονδρός
Σύμφωνα με τον Νίτσε η εσωτερική δύναμη μιάς κοινωνίας φαίνεται απο τα πόσα παράσιτα μπορεί να ανεχθεί.Κατά τον Αριστοτέλη το επαναλαμβανόμενο έθος,ήθος γίνεται.Ένα ήθος χωρίς ηθική,χωρίς αναστολές,φραγμούς και δισταγμούς.Το παρασιτικό πολιτικό προσωπικό,στο μεγαλύτερο μέρος του,δηλητηριάζει συστηματικά την ελληνική κοινωνία με τη διαστροφή της αλήθειας,με ευκαιριακές σκοπιμότητες και άεργα όνειρα με αποτέλεσμα τον εθισμό της στις πιό βάναυσες παραβιάσεις κανόνων της αντικειμενικής κοινωνικής και πολιτικής ηθικής.
Ο κοινωνικός Μιθριδατισμός απέναντι σε αυτή τη χωρίς ήθος ηθική είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων εξελίξεων και αθόρυβων διεργασιών.Συνεργούν σε αυτό πολλοί παράγοντες.Κανένας παράγοντας όμως δεν επιδρά αποφασιστικότερα στην εξέλιξη ενός λαού όσο οι ηγέτες του,πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για λαό ευσυγκίνητο και εύπλαστο.Οι Έλληνες τέτοιοι είμαστε.Φοβόμαστε την αλήθεια,τη θέλουμε ενδεδυμένη αναλόγως των περιστάσεων.
Αποφεύγουμε τον αγώνα με τη σύνεση και τη σύνεση με τον αγώνα.Ψυχή κάθε αγώνα,ωστόσο,είναι η αλήθεια.Η ψυχή της κοινωνίας οικοδομείται κατ"εικόνα και ομοίωσιν της ψυχής των ηγητόρων της οι οποίοι με το πνεύμα τους και την αρετή τους γίνονται η μοίρα του λαού και με τις αποφάσεις τους μεταβάλλουν την πορεία ανοίγοντας σωτήριους ή ολέθριους δρόμους για το έθνος τους.Ο ελληνικός λαός δεν ευτύχησε να έχει ηγήτορες.¨Εχει ηγετίσκους που προσπαθούν να εξισορροπήσουν ανικανότητα με αποτελεσματικότητα.
Οι αληθινοί ηγήτορες θέλουν το λαό πεπαιδευμένο και ενημερωμένο,υπεύθυνο και αφυπνισμένο με ακονισμένη συνείδηση.Δεν παραπλανούν το λαό,δεν φοβούνται την κρίση του λαού.Όταν ένας λαός δοκιμάζεται ανελέητα,όπως ο ελληνικός, όταν απελπίζεται,προδίδεται,κακοδιοικείται και αδικείται φυσικό είναι ύστερα απο επανειλημμένες διαψεύσεις των ελπίδων του να μην πιστεύει τίποτα και κανέναν και να τρέπεται προς τον ατομικισμό.Έμβλημα της ζωής του είναι το " ο σώζων εαυτόν σωθεί τω".Τους ισχυρούς ηθικούς του πόνους διαδέχεται η απόγνωση.Την απόγνωση η αδιαφορία,την αδιαφορία η αναισθησία και την αναισθησία η ανοσία.
Εν κατακλείδι.Ο ελληνικός λαός έχει πλασθεί κατά το ήθος των ηγετίσκων του....
