Γράφει ο Γιώργος Χονδρός - Τούτη η ψύχρα που μας ήρθε ξαφνικά, αναχωρητής ο καιρός, μας θυμίζει πως το κάθε τι ακολουθεί μια κυκλική πορεία στο χρόνο.Η έλευση αντικαθιστά την αναχώρηση, το σύγχρονο το πεπαλαιωμένο,η ημέρα τη νύχτα και ούτω καθ'εξής...Νομοτέλεια!Αλλά αυτή η νομοτέλεια που αφορά στα πάντα δεν αφορά εμάς ως κοινωνία..Εμείς, μακροημερεύουμε συνωθούμενοι στην ευημερία της βλακείας.

Περιχαρακωμένοι στην ανασφάλειά μας,στριμωγμένοι ανάμεσα στην πολιτική μυθοπλασία και στη φαντασμαγορία δεχόμαστε παθητικά την κακοποίηση της υπάρξεώς μας , της αξιοπρέπειά μας.

Ως λαός έχουμε σοβαρό πρόβλημα.Αρνούμαστε να δούμε κατάματα την οδυνηρή πραγματικότητα.μας φοβίζει η αλήθεια τόσο ως κοινωνία των πολιτών όσο και ως άτομα.Αρνούμαστε να αντικρίσουμε την πραγματικότητα με κάποια προοπτική, με παρρησία και ευθύτητα,έξω από επιφανειακότητες,προκαταλήψεις και εθισμούς.Σε αυτά υπεισέρχεται και ο παράγοντας ατομικισμός οπότε η έλλειψη του ρυθμιστικού ενστίκτου γίνεται εντονότατη.

Είναι περιττό να τρεφόμαστε με μύθους και να διαγκωνιζόμαστε στο θέατρο του παραλόγου που μας στήνουν οι επιτήδειοι της πολιτικής οι οποίοι τελικά από πρωταγωνιστές καταλήγουν κομπάρσοι λόγω της παροιμιώδους ανικανότητάς τους με μόνη τους καταφυγή,εν καιρώ, την ατίμωση.
Είμαστε κοινωνία φοβισμένων και μονίμως ικανών να δεχθούμε κάθε πολιτικό κρετινισμό αρκεί αυτός να μη μας θυμίζει το θέμα της ηθικής μας αποτυχίας. Γιαυτό και μένουμε κουφοί απέναντι στην πειθώ.

Άν δεν αντιδράσουμε σύντομα στα συμπτώματα του παραλογισμού, του στρατευμένου ενθουσιασμού και των έξαλλων αφομοιώσεων θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την απέχθεια που προκαλεί η ιδέα να υποστούμε εγκεφαλική άμβλωση.Με το να κάνουμε απεριόριστες πιστώσεις στο μέλλον δεν εξυπηρετούμε τίποτα...Τους εαυτούς μας κοροϊδεύουμε,επιτείνουμε την ουτοπία η οποία, εν παρόδω,μπορεί να είναι χρήσιμη ως μια πνευματική διαφυγή αλλά καθόλου χρήσιμη στο ρεαλισμό της ζωής.Με τη μωροπιστία μας επαληθεύουμε τα λόγια του Φάουστ όταν ο Θεμιστοφελής χρησμοδοτεί...Νομίζεις ότι σπρώχνεις αλλά σε σπρώχνουν..!!