Εκδήλωση τιμής στον Νίκο Μπελογιάννη, στην ομώνυμη πλατεία της Αμαλιάδας, διοργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Ηλείας του ΚΚΕ το απόγευμα του Σαββάτου. Ειδικότερα περιελάμβανε ξενάγηση στο Μουσείο Μπελογιάννη κατάθεση στεφάνων ομιλία από τον Βίκτωρα Θωμόπουλο μέλος της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ και πορεία στους δρόμους της Αμαλιάδας.
Στην ομιλία επισημάνθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής:
Φέτος συμπληρώθηκαν 66 χρόνια από εκείνη την Κυριακή του 1952 όταν το μετεμφυλιακό κράτος με την κεντρώα κυβέρνηση εκτέλεσε τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του Νίκο Καλούμενο, Δημήτρη Μπάτση και Ηλία Αργυριάδη.
Εδώ στην Αμαλιάδα έχουμε πολλές φορές μιλήσει για τις αρετές του συντρόφου μας Νίκου Μπελογιάννη. Μια από αυτές ήταν η επιστημονική ανάλυση της πραγματικότητας ακόμα και στις πιο δύκολες ώρες, μέσα στις φυλακές, μέσα στις μεγαλύτερες αντιξοότητες. Από αυτόν κι εμείς διδασκόμαστε και στις σημερινές συνθήκες με τέτοιον τρόπο, απαλλαγμένοι από το δέος που γεννά η άγνοια, πρέπει να δούμε την πραγματικότητα, τις πολιτικές εξελίξεις, τον ρόλο που καλούμαστε να παίξουμε.
Πολλές φορές στις περιοδείες και τις εξορμήσεις που κάνουν τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ συναντάμε στον κόσμο της περιοχής μας φόβο. Φόβο για τον πόλεμο με την Τουρκία, φόβο για το αβέβαιο μέλλον των νέων εργαζόμενων, φόβο για τα μέτρα που θα έρθουν, φόβο από τους συνταξιούχους για νέες περικοπές, φόβο από την αγροτιά ότι δεν θα βγει η χρονιά, από τους μαγαζάτορες που βλέπουν την αγορά βυθισμένη, από τους εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους στα τουριστικά επαγγέλματα για την τουριστική σεζόν και πάει λέγοντας.
Και το ερώτημα τίθεται: και τι να κάνουμε; ποιά πρέπει είναι η αντίδρασή μας απέναντι σε όλα αυτά; Μπορούμε να κάνουμε κάτι ή μήπως είμαστε ανήμποροι; Πώς ο ελληνικός λαός θα προστατέψει τον εαυτό του, την οικογένειά του από τα όρνεα που λέγονται κυβέρνηση, ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ;
Ο λαός μας δεν έχει παρά να επιλέξει έναν δρόμο: το δρόμο του αγώνα για την ζωή και τα δικαιώματά του. Μπροστά μας έχουμε την εργατική πρωτομαγιά που φέτος στο φόντο της απειλής ενός πολέμου αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Κάθε εργάτης να παλέψει ώστε το σωματείο του να βρεθεί στον δρόμο, με αγωνιστικές αποφάσεις, με ταξικό περιεχόμενο. Σε αυτές τις κρίσιμες ώρες αυτό που μετράει είναι η ένταση της λαϊκής επαγρύπνησης και της πάλης ενάντια στα βρώμικα σχέδια στη περιοχή.
Το ελληνικό κεφάλαιο προσδοκεί να βγάλει μεγάλα κέρδη από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης της χώρας μας, από το ξεζούμισμα ολόκληρου του λαού. Γι αυτό άλλωστε και έχει αναθέσει στην σημερινή Κυβέρνηση την αποστολή για λογαριασμό του, αποστολή που με ζήλο υλοποιεί.
Οι πανηγυρισμοί περί "καθαρής εξόδου" από τα μνημόνια από τον πρωθυπουργό στο Καστελόριζο δεν πείθουν. Όπως πολύ καλά έχουμε μάθει τα τελευταία χρόνια το σφράγισμα οποιασδήποτε συμφωνίας με τους λεγόμενους "εταίρους", και τους λοιπούς δανειστές, απαιτεί αιματηρά μέτρα από τον λαό που πάντα πληρώνει το τίμημα.
Οι θυσίες που η αστική τάξη της χώρας μας και η κυβέρνησή της ζητά από τον λαό να κάνει δεν σταματούν εδώ. Με το ένα χέρι σχεδιάζουν τα αντιλαϊκά μέτρα και με το άλλο σχεδιάζουν την με στρατιωτικά μέτρα εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Μετά και την πρόσφατη προκήρυξη των εθνικών εκλογών στην Τουρκία η κυβέρνηση εντείνει ακόμα περισσότερο την ρητορεία του εφησυχασμού που έχει υιοθετήσει εξ αρχής. Η Τουρκική επιθετικότητα απέναντι στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο παρουσιάζεται σαν ένα εσωτερικής κατανάλωσης προεκλογικό τερτίπι του πρωθυπουργού της Τουρκίας. Οι φόβοι για "εξήντα μέρες έντασης", μέχρι τις κάλπες υπονοούν ακριβώς αυτό το σενάριο. Ενώ ταυτόχρονα λένε πως ελπίζουν ότι με την λήξη των εκλογών θα εκτονωθεί η ένταση.
Αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό την βασική αλήθεια που υπάρχει πίσω από το σκηνικό έντασης με την Τουρκία, τα επεισόδια στο Αιγαίο αλλά και την γενικευμένα επιθετική πολιτική της Τουρκίας απέναντι στις γείτονες χώρες.
Ότι, δηλαδή, αντανακλούν τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο, όπως και στην Κύπρο, που σχετίζονται με τους υδρογονάνθρακες.
Ότι πρόκειται για πάγιες και σταθερές επιλογές της τουρκικής αστικής τάξης, που όχι μόνο δεν θα αλλάξουν με την έλευση και την πάροδο των εκλογών στην Τουρκία αλλά που συνεχώς θα οξύνονται στο φόντο των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή.
Η γραμμή αυτή που θέλει την τουρκική επιθετικότητα να είναι απλά επικοινωνιακό εσωτερικού χαρακτήρα ζήτημα της Τουρκίας έχει σαν στόχο να καθιερώσει τον εφησυχασμό στην συνείδηση του λαού, να ρίξει στάχτη στα μάτια για τα πραγματικά αίτια.
Ταυτόχρονα αποκρύπτει πλήρως τις ευθύνες της ελληνικής αστικής τάξης και της κυβέρνησης, που σπέρνει αυταπάτες για ευρωΝΑΤΟικές «εγγυήσεις» στην υπεράσπιση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ίδια ώρα που βαθαίνει η ελληνική εμπλοκή στους ανταγωνισμούς.
Με αφορμή την άσκηση του Ηνίοχου αλλά και τις γενικότερες ανακατατάξεις στην Ελλάδα για τις οποίες η κυβέρνηση πανηγυρίζει βαφτίζοντας την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς ως γεωστρατηγική αναβάθμιση.
Η αναβάθμιση αυτή έχει γεμίσει όλη την Ελλάδα με στρατόπεδα και ΝΑΤΟικές βάσεις. Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; από την Σούδα από που ανεφοδιάζονται τα βομβαρδιστικά για να βομβαρδίσουν τους λαούς της περιοχής; τη νέα βάση στη Σύρο; το Άκτιο; την Λάρισα με την εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών drones εκεί; την καινούργια αμερικανική βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη; την ΝΑΤΟική αρμαδα που είναι ανεπτυγμενη στο Ανατολικό Αιγαίο; Και φυσικά η περιοχή μας δεν μπορούσε να μείνει ανέγγιχτη από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Έχουμε εδώ δίπλα μας τον Άραξο με τα πυρηνικά και την Ανδραβίδα με τον αναβαθμισμένο ρόλο που της επιφυλάσσουν.
Η τουρκική επιθετικότητα αυξάνεται παράλληλα και σε συνάρτηση με τη συνολική όξυνση των ανταγωνισμών στην περιοχή, όπου ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στη σύγκρουσή τους με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως η Ρωσία, η Κίνα αιματοκυλούν τους λαούς και ανοίγουν το ζήτημα της αλλαγής και της επαναχάραξης συνόρων.
Κομμάτι αυτού του πολύπλευρου παζαριού, που βυθίζει όλο και πιο βαθιά στη δίνη του ιμπεριαλιστικού πολέμου τους λαούς της περιοχής και προκαλεί μεγάλα «διλήμματα» και ανακατατάξεις στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, είναι και οι κινήσεις της Τουρκίας: Η εισβολή στη Συρία, όπως και προηγούμενα στο Ιράκ, όπου διατηρεί στρατό, η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης, οι προκλήσεις σε Αιγαίο και κυπριακή ΑΟΖ.
Φυσικά το κουβάρι των ανταγωνισμών και των διαπραγματεύσεων είναι δαιδαλώδες και πολύπλοκο και δεν μπορούμε να δούμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποκομμένες από αυτό. Τέτοιο ρόλο παίζουν οι συνολικότερες διαπραγματεύσεις Τουρκίας – ΕΕ, αλλά και η προσπάθεια μέσα στην δίνη αυτών των εξελίξεων να αποτραπούν περεταίρω συμμαχίες, (όπως αυτή της Τουρκίας με την Ρωσία)
Χωρίς να μπερδεύεται από τους χειρισμούς των αστικών επιτελείων Ελλάδας και Τουρκίας, όποια κι αν είναι η πραγματική αιτία για την οποία ο Ερντογάν επέλεξε να επισπεύσει τις εκλογές, ο λαός χρειάζεται να δει καθαρά τον καμβά πάνω στον οποίον γράφονται οι εξελίξεις που δεν είναι άλλος από τους ανταγωνισμούς και τα συμφέροντα των αστικών τάξεων της περιοχής.
Το κόμμα μας στην Ηλεία αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή πρωτοστάτησε στην ενημέρωση του λαού για τους κινδύνους στους οποίους μπαίνει η χώρα μας. Για τους κινδύνους στους οποίους η κυβέρνηση βάζει την χώρα μας με την επιλογή της να δίνει γη και νερό σε ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, να δένει σφιχτά την Ελλάδα στο άρμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Πρωτοστατησε στην αφύπνιση και διοργάνωση συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων, πικετοφοριών, εξορμήσεων, μικρών ή μεγαλύτερων συζητήσεων με τον λαό της περιοχής. Την μέρα που οι ΗΠΑ-Βρετανία και Γαλλία εξαπέλυαν την προσφατη πυραυλική επίθεση στο Ιραν, το ΚΚΕ είχε οργανώσει συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα προβλέποντας το επερχόμενο χτύπημα
Η παγίδα του εθνικισμού έχει στηθεί ορθάνοιχτη, ο λαός δεν πρέπει να πέσει μέσα. Η αστική κυβέρνηση και σύσσωμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν, απαιτούν, θεωρούν αυτονόητη την υποστήριξή τους από τον Ελληνικό λαό. Εδώ όμως πρέπει να τους χαλάσουμε τα σχέδια.
Δεν θα γίνει η εργατική τάξη σημαιοφόρος ξένων συμφερόντων. Το ελληνικό κεφάλαιο τώρα όπως και σε όλους τους προηγούμενους πολέμους δεν θα διστάσει να ρίξει τα παιδιά των εργατών, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων της πόλης στην μηχανή του κιμά που λέγεται ιμπεριαλιστικός πόλεμος.
