Η τιμή του πρόβειου γάλακτος έχει κατρακυλήσει σε πολλές περιοχές της χώρας κάτω από τα 80 λεπτά, όταν πριν λίγα χρόνια είχε φτάσει μέχρι και 1 ευρώ και πέντε λεπτά. Το κόστος παραγωγής καλύπτεται με τιμές πάνω από 90 λεπτά το κιλό.
Ορατός είναι ο κίνδυνος του χρόνου οι γαλακτοβιομηχανιες που κάνουν εισαγωγή πρόβιου γάλακτος από βαλκανικές χώρες σε χαμηλές τιμές να παραλαμβάνουν πρόβειο γάλα στα 70 λεπτά το κιλό.Οι βιομηχανίες κάνουν νόμιμα την εισαγωγή για την παραγωγή λευκού τυριού, αλλά στο τέλος αυτό φτάνει στα ράφια των ευρωπαϊκών Σ-Μ, ως φέτα.
Οι βιομηχανίες έχουν αντιληφθεί ότι αυτός ο φαύλος κύκλος του ανταγωνισμού σε χαμηλές τιμές υποθηκεύει το προϊόν και την ίδια τους τη βιωσιμότητα για αυτό έχουν δεχτεί τη δημιουργία διεπαγγελματικής ώστε να γίνεται αυτοέλεγχος στην παραγωγή, όπως συμβαίνει και με τυριά ΠΟΠ στη Γαλλία (ροκφόρ) ή στην Ιταλία (παρμετζάνο Ρετζιάνο).
Όσο καθυστερεί η δημιουργία διεπαγγελματικής τόσο κινδυνεύει με αφανισμό η προβατοτροφία και μαζί της κινδυνεύει να χαθεί ένα εθνικό προϊόν για το οποίο δόθηκαν επιτυχείς μάχες στα ευρωπαϊκά δικαστήρια για την αναγνώρισή του. Χώρες όπως η Γαλλία, η Ιρλανδία, η Ολλανδία, η Δανία κλπ είχαν προσφύγει στα δικαστήρια τότε εις βάρος της Ελλάδας αλλά μόλις έχασαν τη μάχη αναδιοργανώθηκαν , Μεγάλες πολυεθνικές από τις χώρες αυτές στα γαλακτοκομικά, έκαναν εργοστάσια στον Καναδά και η συμφωνία CETA τους παρέχει τη δυνατότητα να παράγουν φέτα και να τη διοχετεύουν στην υπόλοιπη υφήλιο, πλην της Ε.Ε. Τη συμφωνία αυτή την ψήφισαν και Έλληνες ευρωβουλευτές.
Σε αυτή την συγκεχυμένη κατάσταση όπου φέτα πλέον μπορεί να παράγεται και στον Καναδά, ασχέτως αν πρόκειται για λευκό τυρί, χαμένοι είναι κι οι Έλληνες κτηνοτρόφοι και τα 200 περίπου μικρά τυροκομεία που συνεχίζουν να παράγουν φέτα από ελληνικό πρόβειο γάλα, αλλά μακροπρόθεσμα και οι ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες γιατί δεν έχουν εκείνες τις οικονομίες κλίμακας για να ανταγωνιστούν μεγάλες πολυεθνικές όπως η PARMALT, UNILEVER κ.α. που επενδύουν στη φέτα βλέποντας ότι όσο αυξάνει ο τουρισμός στην Ελλάδα, τόσο αυξάνει και η παγκόσμια ζήτηση στη φέτα…
Στο διαδίκτυο υπάρχουν καθημερινά αγγελίες πώλησης προβάτων, αφού οι κτηνοτρόφοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις πιέσεις που δέχονται από τις γαλακτοβιομηχανίες και τα μεγάλα τυροκομεία.
Για την παρασκευή φέτας ένα μέσο κοστολόγιο είναι στα 5,80 ευρώ το κιλό, άρα φέτες που πωλούνται στην Ευρώπη προς 3,80 ως 4,20 ευρώ το κιλό (φτάνουν βέβαια με πολύ υψηλότερη τιμή στο ράφι) είναι μάλλον νοθευμένες είτε με εισαγόμενο γάλα, ή δεν πληρούν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που απαιτεί αυτό το προϊόν ΠΟΠ.
Η προβατοτροφία έχει το μεγαλύτερο πολλαπλασιαστή στην απασχόληση, 15 , πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι δίνει δουλειά σε 15 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.Η κατακόρυφη πτώση στις τιμές καλαμποκιού τα τελευταία χρόνια δεν οφείλεται μόνο στις αθρόες εισαγωγές, φτηνού καλαμποκιού, αλλά και στην αδυναμία των κτηνοτρόφων να προμηθευτούν ζωοτροφές…
Με αυτά και με αυτά ο ανταγωνισμός χωρίς όρια των γαλακτοβιομηχανιών να χαμηλώσουν την τιμή αντί να αυξήσουν την ποιότητα οδηγεί τον κλάδο με τη μεγαλύτερη απασχόληση στη χώρα, στον αφανισμό..Καμία χώρα δεν μπορεί να στηρίξει ένα μύθο για τα ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αγροδιατροφικών της προϊόντων μόνο στις βιομηχανικές πρακτικές αν δεν υπάρχει από πίσω πρωτογενής παραγωγή, πόσο μάλλον να τα συνδέσει αυτά με το τουριστικό της προϊόν..
Κοντολογίς δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι εσαεί ότι το ελληνικό γιαούρτι είναι το καλύτερο παγκοσμίως αν δεν υπάρχουν αγελάδες στη χώρα και όλο το γάλα είναι εισαγόμενο, ούτε ότι η φέτα είναι ελληνική, με εισαγόμενο πρόβειο γάλα, ούτε ότι τα ελληνικά κρασιά είναι καλά όταν εισάγεται μούστος σε παγοκολόνες από τη Χιλή και πάει λέγοντας…
Προφανώς η οικονομική κρίση βυθίζει τη χώρα σε πρακτικές υποτιμητικής κερδοσκοπίας, αναγκάζει τους συντελεστές παραγωγής να ξεπουλούν όσο-όσο τον εθνικό μας πλούτο και να υποθηκεύουν το μέλλον της παραγωγής και αυτό είναι κάτι που θα το βρουν μπροστά τους οι επόμενες γενιές. (Πηγή Γ.Κ. –t hessalia tv)
